Het was even radiostilte op mijn blog, vanwege een aantal redenen.
Allereerst was daar het overlijden van Hond, met alle toestanden eromheen. Een klein poosje later vertrokken Man en ik naar Zuid-Italië voor een nieuw project, waarover ik binnenkort meer zal vertellen. Maar goed, naar Italië dus, met de bus van Zoon, vol spullen die we daar nodig hadden. Bijna drie dagen rijden, met twee overnachtingen onderweg. We vertrokken op dinsdag en arriveerden op donderdag. We wisten al een hele poos dat het met de broer van Man niet goed ging, hij was ernstig ziek. In het weekend verslechterde de situatie dusdanig dat we besloten op zondag nog terug te vliegen. De bus lieten we in Italië staan, die zouden we later weer ophalen. We waren ruim een week thuis toen de broer van Man op 66-jarige leeftijd overleed. We waren dankbaar dat we die laatste momenten nog bij hem konden zijn, het was goed dat we het besluit hadden genomen terug te gaan naar huis.
Intussen leek Italië heel ver weg, maar de bus daar stond nog altijd op ons te wachten. En dus vlogen we enkele dagen na de uitvaart terug naar Puglia. Zoon bracht ons naar de luchthaven van Maastricht, en in een paar uurtjes stonden we weer op Italiaanse bodem. We pikten de bus op, verbleven een aantal dagen in de trullo van Zoon en Schoondochter en reden toen met de bus in drie dagen weer naar huis.
Daar begon gelijk de hectiek. Alle ramen aan de voorkant van het huis werden vervangen door HR++ glas. De elektricien kwam langs voor een nieuwe groep in de meterkast. En Man ging beginnen met de sloop van de badkamer, want die wordt vernieuwd. Tegelijkertijd moesten we oppassen op drie kleinkinderen. Dat ging allemaal niet per se heel goed samen. En dus bracht Man mij al om 8 uur ’s ochtends naar Uden, waar ik in huis bleef bij de jongste spruit. ’s Middags haalde ik de andere twee uit school. Rond etenstijd maakte ik een maaltijd klaar, en toen kwam Man. Vanwege werk en vergadering van Zoon en Schoondochter liep het oppassen door tot in de avond. We legden het spul op bed, maakten het ons gemakkelijk op de bank, en rond 21.00 uur was Schoondochter er weer. De dag erna gingen we ’s middags weer oppassen, en namen twee kleinkinderen mee naar huis die kwamen logeren omdat papa en mama weg moesten. Een dag later kwamen mijn broer en zussen met hun partners gezellig een ochtendje op de koffie, want we waren alweer een poos niet met zijn allen bij elkaar. En zo rolden we van de ene dag in de andere.
Intussen hebben Zoon en Schoondochter de sleutel van hun nieuwe huis, zitten we hier middenin de verbouwing van de badkamer, passen we tussendoor gewoon op onze kleinkinderen, doe ik interviews en schrijf artikelen voor De MooiBernhezeKrant, zat nog snel even in de jury van de voorleeswedstrijd op basisschool ’t Maxend en o ja, dan is ook Sinterklaas alweer in het land.
Poeh poeh. Nu zijn we weer bij. Hoef ik niks meer uit te leggen als er binnenkort blogs volgen over verbouw- en andere perikelen in en om ons huis. En natuurlijk over het Grote Project in Italië. Tot heel gauw, stay tuned! 😊