Ziggotaart

Sinds kort ligt in onze hele gemeente bij iedere voordeur een glasvezelkabel. Ook als je daar zelf niet om hebt gevraagd. Zo ook bij ons. En nou kunnen we dus kiezen: gaan we voor glasvezel – met bijbehorende nieuwe provider- of blijven we bij Ziggo. Als we voor glasvezel kiezen zijn we wat goedkoper uit, maar dan moeten we al onze e-mailadressen veranderen, ook de zakelijke. Dat betekent nieuwe visitekaartjes, website aanpassen, facturen veranderen en zakelijke contacten inlichten. Best een gedoe. Als we bij Ziggo blijven hoeven we niks te doen. Ziggo zegt dat hun internet net zo snel is als glasvezel. Maar ik geloof niet alles wat Ziggo zegt.

Onlangs viel er een opgevouwen taartdoosje in onze brievenbus. Van Ziggo. Met dat doosje konden we als vaste klant een gratis taartje ophalen. Dat taartje is gemaakt door Heel Holland Bakt-winnaar Menno. Op de Ziggosite kun je een filmpje bekijken waarin Menno dat taartje bakt. Voor mij, zegt hij erbij. Het taartje ziet er lekker uit. Dus besluit ik op de aangegeven dag naar Heesch te rijden. Omdat ik toch boodschappen moet doen ga ik met de auto. Dat is geen slim plan, zie ik al van verre. Er staat een rij met allemaal mensen met een leeg taartdoosje in hun hand en er is geen parkeerplek meer te vinden. Dus doe ik mijn boodschappen en ga weer naar huis. Die middag stap ik op de fiets, en vanwege het mooie weer besluit ik om nog maar een poging te wagen voor mijn taartje. Er staat weer een rij. Die rij staat er gewoon de hele dag, vertellen mensen uit de omgeving me. Ik sluit aan en wacht geduldig af. Als ik aan de beurt ben wordt mij gevraagd of Ziggo goed bevalt. “Jawel….,” hum ik maar zo’n beetje. Want ik hoef alleen maar taart, en geen discussie over hun diensten. Ik hoef ook geen informatie. Dus ‘jawel’ lijkt me een prima antwoord om zo snel mogelijk met taart weer te kunnen vertrekken. In het verleden hebben we best vaak gedoe gehad met Ziggo. En met hun servicedienst. Maar tegenwoordig valt het allemaal wel mee, dus ik laat het hierbij. De medewerker is tevreden en overhandigt me blij het taartje. Thuis bekijk ik het feloranje exemplaar. Het ziet er heel anders uit dan die ene die Menno speciaal voor mij gemaakt heeft. En de smaak valt ook een beetje tegen. We hebben hier duidelijk te maken met een fabriekstaartje. Dat kan natuurlijk ook niet anders. Als Menno al die duizenden taartjes zelf heeft gebakken moet hij een halfjaar geleden al zijn begonnen. En dat geloof ik dus niet. En daarom geloof ik niet alles wat Ziggo zegt. Ik snap dat ze zieltjes moeten winnen, de concurrent ligt duidelijk op de loer met al die glasvezelkabels vol in het zicht bij iedere voordeur. En zo’n taartje is een leuk gebaar. Maar of dat klanten over de streep trekt…? Wij zijn er nog niet uit. En dat ligt niet aan het taartje, maar voornamelijk aan het gedoe. Want gedoe, daar ben ik niet zo van. Wat dat betreft heeft Ziggo dus al een voorsprong. Maar dan moeten ze ophouden met dingen zeggen die niet kloppen. Want waar is mijn eigen taartje, hoogstpersoonlijk gebakken door Menno himself? Had ik dié vraag nou maar gewoon gesteld.