Boer zoekt vrouw

Jaaaa hoor, het was gisteravond weer een vermeldingswaardige aflevering van Boer zoekt vrouw. Er gebeurden weer aardig wat dingen waarbij mijn verbazingsgraad nogal eens piekte.

Zo zien we dat Jaap nog steeds niet kan kiezen. Jaap heeft zelf echter al de oplossing voor dit dilemma: hij wil gewoon allebei de dames. Maar ja, dat is nou eenmaal niet volgens het format van het programma, dus helaas pindakaas, Jaap zal er toch echt eentje moeten lozen. En dat is lastig, want Jaap wil Petra graag houden voor de fun, en Marian voor de boekhouding en de serieuzere zaken. Zie er dan maar eens uit te komen. Verder vertelt Jaap een erg verward verhaal over huishoudelijke vragen die Petra wel stelt en Marian niet, zoals hoe hij in bed ligt. Dat baart hem best wel zorgen. Marian stelt hem gerust door te zeggen dat ze echt wel heel nieuwsgierig naar hem is, en daarmee wachten we het volgende week maar af. Hoopgevend is dat de dames bij Jaap spierballen zien die er helemaal niet zijn. En omdat liefde blind maakt, heb ik de stille hoop dat ze dus allebei toch wel heel erg verliefd zijn.

Wim is intussen helemaal opgefleurd, nu Paula vrijwillig het veld heeft geruimd en hij al zijn pijlen kan richten op Marit. Wim wilde duidelijk niet in de rol vervallen van Geert nummer 2, en deed angstvallig zijn best de vrouwen zoveel mogelijk niét aan te raken. Maar dat hoeft nu allemaal niet meer. Wim en Marit crossen in het rond en nemen het ervan. Hoezo moet Yvon dan nog vragen of ze hebben gezoend….? Soms is duidelijke lichaamstaal wel voldoende om een en een bij elkaar op te tellen. Ik hoef die glimoogjes van Wim maar te zien om mijn eigen conclusies te trekken. Duh.

En dan Steffi. Oh oh oh. Wat heb ik met haar te doen. Zóveel zenuwen, het spat bijna door het scherm heen. Ze blijft maar zeggen dat ze het behoorlijk te pakken heeft van één van de twee, en ik kan maar niet achterhalen van welke dan. Tot op het eind weet ze de spanning erin te houden, en dan komt eindelijk het hoge woord eruit. Roel moet het worden. Goh. Nou heb ik al zo te doen met Steffi en haar zenuwen, maar nu heb ik ook heel erg te doen met Harrold. Die straalverliefde boer met zijn humor en pokerface waarachter hij zich verschuilt, terwijl hij naar eigen zeggen jankt van binnen. En dat is te zien, ondanks zijn pogingen het te verbloemen. Steffi en Roel zijn het erover eens wat een circus het toch allemaal is en hoe vreemd dit allemaal voelt. Maar Steffi heeft de oplossing al voorhanden: “Zit g*dverd*mme de vijf al in de klok?” Over bier gesproken: gelukkig mag Harrold altijd nog langskomen voor een biertje en wat entertainment. En met die schrale troost mag hij op zijn net gepoetste tractor het veld ruimen. Hawdoe en bedankt oléé oléé.

Michelle ziet het ook allemaal niet meer zo zitten. Ze is hondsmoe want slaapt niet. Dat ligt maar te malen en te piekeren tussen die stenen en Mariabeelden. Maar ze is er wel uit. Net als bij Steffi zitten ook bij Michelle twéé stapelverliefde boeren te smachten, dus dat is lastig want er wordt altijd iemand gekwetst. En bovendien weet Michelle niet of ze wel de goeie keuze maakt, gezien haar verleden, iets wat ze niet nog eens wil meemaken. Ze kiest voor Maarten, en we zien een teleurgestelde Ruud het erf verlaten. Maarten is dolgelukkig en uiteindelijk belanden ze innig verstrengeld op de hoekbank, waar het hele verhaal om begonnen is. Eind goed al goed, als Michelle nu maar stopt met nadenken en het gewoon een kans geeft. Je kunt het meid!

Tot slot dan nog Marnix. Tja, die Marnix. Als het over verbazen gaat, weet hij iedere aflevering opnieuw te pieken in mijn verbazingsgraad. Dit keer schiet die piek een aantal keren behoorlijk omhoog. Het begint eigenlijk al met hoe hij woont. Ik heb me al heel erg verbaasd over die keuken en over alles wat kapot, oud, vies en versleten is. Een kapotte tuinbank, een vervallen schuur, een aftandse stacaravan, en dan nu zijn huiskamer. Man man. Marnix zit in een fauteuil waar over de rugleuning een soort van morsig kleed hangt dat ik in geen honderd jaar met mijn blote handen zou willen aanraken, laat staan mijn hoofd tegenaan zou willen leunen. Maar mijn grens in verbazing wordt nog wat verder opgerekt als ik Marnix in de weer zie met zijn Hottub. IJverig gooit hij blokken hout in een eigenhandig gemaakte Hottub, van, jawel, ik verzin dit niet: een gierton. Echt waar. Geen nieuwe gierton, nee, een smerige, gebruikte en afgedankte ton. En omdat Marnix al niet zo van het schoonmaken is, verdenk ik hem ervan dat hij ervan uitgaat dat het warme water of dat vuur er wel voor zorgt dat die tank vanzelf schoon wordt. Of zo. We krijgen een inkijkje in de bak en het water ziet er vooral een beetje bruinig uit. Wat me dan ook weer niét verbaast is dat de dames uiteindelijk helemaal niet in die Hottub gaan. Lijkt me vrij logisch. Verder wil Marnix een lijstje afdwingen van tien dingen die de dames moeten opschrijven over de afgelopen dagen. De dames zijn hierover op zijn zachtst gezegd Not amused. Ik snap dat. Wat ik niét snap is dat ze nog steeds allebei graag lijken te blijven. Misschien is het een goed plan om propere Michelle eens langs te sturen met een vracht stenen om de boel te reinigen? Kan ze meteen ook Marnix zelf meepakken; dat smoezelige bloesje en die broek kunnen wel een reinigingsbeurt gebruiken. Ik ben heel benieuwd wat het wordt volgende week met de keuze van Marnix. En met de dames. Ik denk dat ik me nog wel even blijf verbazen.