Ze zouden vorig jaar mei al trouwen, mijn jongste Dochter en Schoonzoon. Maar toen kwam corona en werd de bruiloft uitgesteld naar mei dit jaar. Maar ja. Ook toen (weer of nog steeds) die corona. Weer kon de bruiloft niet doorgaan, en werd opnieuw verplaatst, nu naar 9 juli. Dus afgelopen vrijdag was het dan eindelijk zover en konden ze na drie pogingen toch echt elkaar hun Ja-woord geven. Het werd een dag om nooit te vergeten, een dag met een gouden randje.
De aanloop naar de bruiloft duurde dus zo’n beetje twee jaar. Toen er nog geen corona bestond gingen we met onze groep dames op stap voor de trouwjurk. En ook in die periode ontstonden de eerste brainstormsessies met beide families over een film die we wilden gaan maken over het bruidspaar. In het diepste geheim kwamen we bij elkaar en maakten we een draaiboek en taakverdeling. De jurk en ringen werden gekocht, we gingen op zoek naar kleding, schoenen en accessoires (en ja, daar gaat Heel Veel Tijd in zitten), en toen kwam dus corona en werd alles gecanceld.
Begin dit jaar pakten we de draad weer op, in de hoop dat de bruiloft door zou kunnen gaan. Het valt niet mee om twee jaar lang allerlei dingen geheim te moeten houden voor je dochter. De kans dat we ons zouden verspreken was levensgroot aanwezig. Vooral toen we het voor elkaar kregen om in hun eigen huis filmopnames te maken. Maar het is gelukt; we maakten een complete film en het aanstaande bruidspaar had geen flauwe notie.
Maar er waren zoveel meer voorbereidingen nodig. De ceremonie ging plaatsvinden in de tuin van Kasteel Heeswijk, wat betekent dat je dan alles zelf moet verzorgen: van stoelen tot microfoon tot katheder tot versiering. Het diner en de borrel ’s avonds vond plaats in de megagrote tuin van het ouderlijk huis van Schoonzoon in Escharen. Dus ook daar: feesttent opbouwen, camping maken (want de gasten mochten blijven slapen), wandelpaden creëren met houtsnippers, prikpalen slaan voor de lampen, tafelschikking doen, potjes vullen met bloemen, ballonnen opblazen, heel veel lampions ophangen, strikken maken van organza, houten welkomstborden maken en versieren… en alles wat ik dan nog vergeet.
Op donderdagavond sliepen allebei mijn dochters bij ons. Man en ik maakten huis en tuin picobello in orde en versierden ook hier de tuin, want Schoonzoon kwam geheel volgens traditie onze dochter hier ophalen. Op vrijdagochtend was ik om 4 uur wakker. Nee, dat was echt niet noodzakelijk, dat weet ik ook heus wel. Maar mijn hoofd stond meteen aan, en ik kreeg die met geen mogelijkheid meer uit. En dus zat ik veel te vroeg al aan een sterke bak koffie.
Rond 7 uur waren ook de dames en Man beneden, en rond kwart voor 8 arriveerden de kapsters Pleun van Venrooij en Liz van Erp, en schoonheidsspecialiste Karin Manders. De huiskamer werd in no time getransformeerd tot salon. Het was een gezellige bedrijvigheid. Mijn haar werd kunstig opgestoken, en daarna verdween ik naar boven om daar zonder pottenkijkers en in alle rust mijn make-up te kunnen doen. Toen Dochter klaar was met haar en make-up werd het tijd voor het aankleden. Zo bijzonder, het aandoen van De Jurk. En daar stond ze, ons sprookje. Zo mooi, zo stralend. De eerste tranen van die dag waren een feit, later bleek dat er nog heel veel zouden volgen.
Om 10 uur arriveerde de bruidegom, begeleid door zijn ouders. We proosten in onze tuin op dit prachtige paar; wat zagen ze er allebei mooi uit. Daarna ging het bruidspaar alvast naar het kasteel, voor de fotoreportage. De rest van de families vertrok naar Escharen voor de lunch en voor het opzetten van de tenten. Man en ik hadden onze camper er op donderdag al neergezet. Na de lunch vertrokken we met het hele gezelschap in een echte oude Amerikaanse Schoolbus naar Kasteel Heeswijk.
De tuin was prachtig, de stoeltjes stonden klaar, en de ceremonie was indrukwekkend. Een heel mooie toespraak van de Babs, en emotionele geloften van bruid en bruidegom. Daarna de borrel én een heel lekkere bruidstaart. En natuurlijk het maken van de foto’s. Met zijn allen weer terug met de bus naar Escharen, waar we meteen aan mooi gedekte tafels konden aanschuiven voor het diner, verzorgd door Big Boys. Er kwamen verschillende speeches voorbij, er werden veel tranen gelaten. Ook Man en ik hielden een woordje. De sfeer was zo liefdevol, zo speciaal; met onze beide families vormden we eigenlijk gewoon één grote familie.
Na het diner kwamen er nog een aantal avondgasten bij, de stoelen en tafels konden aan kant en de muziek kon aan. Het werd een prachtige avond. Met als klapstuk de film die we voor hen hadden gemaakt. Waarin we allemaal met dezelfde pruiken op Dochter en Schoonzoon speelden, in verschillende scènes. De film was in een soort RTL-Boulevard-jasje gegoten, dankzij het professionele werk van onze eigen camera/video expert Koen van den Bogaart, die ook nog eens álle benodigdheden en de expertise in huis heeft voor een oscarwaardige film. De film werd een succes, het bruidspaar lag slap van de lach en heeft een document voor het leven om nog heel vaak terug te kijken.
En dan was er ook nog de lipdub, waarin alle gasten een stukje voor hun rekening hadden genomen, aan elkaar gemonteerd tot een prachtig geheel door ceremoniemeesters Wytse en Kelly. Het was een dag om nooit te vergeten. Met het mooiste weer van de wereld, even geen corona, veel saamhorigheid en liefde, veel emoties en vooral ook veel lachen.
Het werd een kort nachtje, en de volgende ochtend hadden we een gezamenlijk ontbijt. Het kersverse bruidspaar arriveerde ook weer, terug uit hun hotel. We praatten na, dronken koffie (veel, sterk en zwart), sommigen aten er paracetamollen bij, en daarna ruimden we op. ’s Middags reden Man en ik weer naar huis, om ook ons huis weer te metamorfosen tot ons eigen huis. En toen zat het erop. Ze zijn getrouwd.
En dan het gouden randje. Want deze dag werd nóg specialer toen na de ceremonie alle gasten onder hun stoel een envelop vonden met daarin een foto van een baby-echo met de tekst ‘Vandaag geen bubbels voor mama’. Wat een mooi moment, om al die emoties te zien. Want jawel, ons kleine grote meisje is zwanger. Ons zesde kleinkind is op komst. En dat geeft dit prille geluk van het bruidspaar nog eens extra glans.
Lieve Dochter en Schoonzoon, we wensen jullie alle geluk van de wereld, nog heel veel jaren lang. Zorg goed voor elkaar en maak er samen iets moois van. Met liefde. Hou van elkaar zoals wij van jullie houden. Tot aan de maan en terug. En stiekem nog een beetje meer. Zoveel liefs. xxx