Een bakkie doen

 

Mijn dochters en ik gaan graag af en toe samen wat shoppen. Geen úren achter elkaar en ook niet in megagrote winkels, want daar worden wij heel snel heel moe van en dan willen we meteen weer naar huis. Nee, gewoon niet te lang en zonder al teveel gedoe. Eigenlijk gaan we ook helemaal niet voor het shoppen, maar meer voor de lunch, de koffie- en theemomentjes met iets lekkers of voor het ons vergapen aan spullen die we wel willen hebben maar nooit zullen kopen omdat onze huizen en kasten toch al dichtslibben. Dit keer ga ik met Dochter naar Den Bosch. En waar ik nou zo blij van word zijn al die zaakjes met van die eenpitters die vanuit hun passie en met zoveel bezieling hun toko runnen. Zo heb je tegenwoordig veel gezellige kneuterige tentjes waar je kunt koffiedrinken, lunchen, bijpraten, de krant lezen en laptoppen tegelijk. Gewoon alsof je thuis op de bank zit. Ik hou daarvan. In die tentjes hangt ook altijd zo’n prettige sfeer. Bijna sereen, iedereen doet wat ie wil doen, niemand die raar opkijkt van waar een ander mee bezig is. En tijdens dat wat je dan ook aan het doen bent, geniet je van je bakkie koffie of thee met die lekkere lunch of dat stuk taart. Want wat me óók opvalt: steeds vaker wordt taart huisgemaakt en krijg je echte losse thee en écht goeie koffie. Dat vind ik een mooie ontwikkeling. Dochter en ik zijn dus na een rondje winkels-hoppen al snel toe aan dat wat ons eigenlijke doel is: zitten en genieten. Dus gaan we maar eens op zoek. En dan staan we ineens voor Drab. Daar kun je blijkbaar niet alleen koffiedrinken, maar ook  kwaliteitskoffiebonen en koffie-zet-dingen kopen. Daar moet de koffie dan toch ook wel lekker zijn, is onze beredenering, en we stappen naar binnen. Wat een leuk tentje alweer. Gezellige hoekjes, fijne sfeer en een goedgemutste jonge eigenaar – zéér professioneel barista blijkt later. Als we niet goed weten welke koffie we zullen nemen, legt hij enthousiast uit waarom we voor het een of het ander zouden moeten gaan en hoe de koffie wordt gezet. Dochter kiest voor een slow-filterkoffie, ik ga voor de cappuccino. Erbij een stuk huisgemaakte worteltaart. We moeten even wachten – “het zetten van de filterkoffie duurt wat langer”- meldt onze barista vriendelijk, maar dat hebben we er graag voor over. We zien hoe hij de koffie tot op de gram nauwkeurig afweegt, het water op precies de juiste temperatuur opschenkt, en de bonen per portie maalt en verwerkt. Ik heb thuis ook een mooi apparaat, maar daar kwak ik gewoon een heel pak bonen tegelijk in. Dat is denk ik niet hoe het echt moet. Want man man, deze cappuccino! De lekkerste ooit geproefd, en dan overdrijf ik niet. En de slow-koffie van Dochter smaakt inderdaad fruitig, zoals onze barista al op voorhand had uitgelegd. Ik drink mijn koffie nooit zwart, maar deze hoort zwart gedronken te worden (ik leer ook nog eens wat), en hij is ook echt erg lekker. Net als de worteltaart. Dochter en ik zijn helemaal blij, vooral als we onszelf ook nog wijsmaken dat wortels erg gezond zijn en dat zo’n taart heel veel vitamines bevat. En dan lezen we ook nog eens op de achterkant van de menukaart wat je allemaal met koffiedrab kunt doen. Scrub maken, mieren bestrijden, de lucht verfrissen (niet rondstrooien maar gewoon neerzetten in een bakje), massageolie maken, zweetschoenen opfrissen (drab wel uitschudden voordat je de schoenen weer aantrekt. Gratis tip van mij: doe dat buiten tussen de struiken, goeie mest) en zelfs de gootsteen ontstoppen. En dan te bedenken dat ik dat goddelijke goedje gewoon altijd achteloos de vuilnisemmer inkieper. Ik ben een barista van niks. Maar dat geeft niet, want gelukkig hebben we Drab. Op de toonbank ontdekken we een potje koffiedrabscrub. Door zijn moeder gemaakt. Ik mag het prutje ruiken. Er is geen koffielucht te bekennen. Gelukkig maar. Want sommige dingen gaan me net wat te ver. Als een wandelende koffieboon uit de douche komen bijvoorbeeld. En nu ga ik maar weer eens een bakkie zetten. Want niet om het een of ander, maar ik moet echt dringend drab opsparen. Of zouden ze dat bij Drab ook verkopen? Dat ik dáár nou niet aan heb gedacht!