Wij hebben het gehad

Man en ik hebben het gehad. Niet met elkaar, althans meestentijds niet, daar gaat het dus niet over. Nee, we hebben HET gehad. Corona. We hebben ons laten testen op antistoffen. En we werden allebei positief getest. En ja, daar zijn we heel blij om.

Want ondanks alle scepsis hierover, ondanks alle onzekerheden over wel of niet immuun zijn als je het gehad hebt: wij denken dat we toch wat beter beschermd zijn bij een eventuele volgende uitbraak. Immers: het vaccin dat nu wordt ontwikkeld bevat ook alleen maar antistoffen. En wij hebben die mooi al.

Ik schreef er al eerder over: het gekwakkel. Ik kwakkelde al een paar maanden, ik had in februari al heel rare klachten, vooral heel heftige stekende hoofdpijnen. Ik ging er vanuit dat het om een bijholteontsteking ging, maar dat weet ik tot op heden dus niet zeker. Voor hetzelfde geld was het toen al corona, geen idee. Hoe dan ook: in maart werd Man ziek, nadat hij bij iemand was geweest waar corona heerste. Wat hij uiteraard pas daarná ontdekte. Man begon met koorts, en vijf dagen later had ook ik lichte koorts. En weer die verschrikkelijke stekende hoofdpijn. Bovendien had ik een aantal dagen een rare chemische lucht in mijn neus, alsof ik chloordampen inademde. En ik moest hoesten. Bij mij duurde die koorts maar twee dagen. Daarna kwam die ook niet meer terug, ik bleef alleen lang hoofdpijn houden en had nul energie. Bij Man bleven de koortsperiodes terugkomen. In zo’n drie weken had hij drie periodes van matige koorts, waarvan de laatste periode 8 dagen duurde. Hij voelde zich beroerd, moest ook hoesten en was vooral zo slap als een vaatdoek. Soms moest hij bij de geringste inspanning al hijgen. Maar toen de koorts eenmaal over was, ging het met Man snel beter. En ook met mij ging het snel de goeie kant op. We kregen weer meer energie en voelden aan alles dat we aan de beterende hand waren.

Maar de vraag bleef knagen: was het corona? In die periode werd je niet getest, en een antistoffentest was ook geen optie, zei de huisarts, toen ik daarover belde. En toen las ik over Innatoss, in Oss. Een laboratorium dat zich al jarenlang alleen maar bezighoudt met virussen en antistoffen. Daar kon je je laten testen op antistoffen. Ik stuurde meteen een mail en moest daarna afwachten. Er kwam maar geen reactie, ik had de hoop al opgegeven. En toen ineens, zo’n anderhalve maand later, kwam er bericht dat we ons konden laten testen. We mochten zelf online een afspraak plannen in de agenda, ze stonden die week weer in Oss.

We maakten snel een afspraak, en seinden ook wat mensen om ons heen in, die ook vermoedden dat ze het virus hadden gehad. Want ik mocht meerdere afspraken inplannen. En zo reden Man en ik op een goeie dag naar een parkeerplaats in Oss, voor een vingerprikje. De test kostte 70 euro. Daar heb ik veel commentaar over gelezen. Persoonlijk had ik dat bedrag er graag voor over. En trouwens: alles kost geld. Medicijnen moet ik ook vaak zelf betalen. Of de tandarts. Ik vind het dus helemaal niet vreemd dat zo’n onderzoek niet voor nop kan. Een paar dagen later kregen we de uitslag: allebei positief. Yes!! De onzekerheid was weg, we wisten het nu zeker, en bovendien hebben we dus antistoffen. Daarna werd ons bloed nog een keer getest, nu op de hoeveelheid antistoffen. Dat hoorde er gewoon bij, service van de zaak zeg maar. Voor deze test werd een buisje bloed afgenomen.

De uitslag liet even op zich wachten, maar toen kregen we ook hiervan uitsluitsel. Man heeft veel antistoffen, die zit gebeiteld, denk ik. Ik had er meer dan voldoende, maar minder dan Man. Mijn eigen theorie hierin is dat Man langer koorts heeft gehad, en het lichaam waarschijnlijk juist dan meer ‘vecht’ en dus meer antistoffen aanmaakt. Denk ik. Maar hee, ik ben maar een leek hè, misschien slaat die theorie wel nergens op. Hoe dan ook: wij zijn helemaal blij. We hopen dat we enigszins beschermd zijn, of dat we het een eventuele tweede keer niet heel heftig gaan krijgen.

Intussen gaan we gewoon door met die anderhalve meter, en letten we heel erg op handen wassen en ontsmetten. Want ook al kunnen wij het niet meer overbrengen, we kunnen het natuurlijk wel via onze handen verspreiden, mocht het virus per ongeluk ergens op onze handen terecht zijn gekomen. We blijven alert. Niet voor onszelf, maar voor iedereen om ons heen. Hoe het verder verloopt rondom corona wachten we maar af. Het virus is helaas niet weg. Ik hoop maar dat het laboratorium ook ónze antistoffen gebruikt voor een vaccin. Dát zou me pas echt blij maken! Dan heeft ons ziekzijn behalve voor onszelf tenminste nog enig maatschappelijk nut gehad. Hoppaaa.