Jaaaa, het is hen opnieuw gelukt! Ze hebben het gewoon weer gedaan. En opnieuw zó bijzonder, zó verrassend, zó spraakmakend en zó memorabel, dat ik mijn petje graag voor ze afneem. Het is alleen een beetje lastig om er iets over te schrijven. Want het is nog niet afgelopen. En voor wie het nog tegoed heeft moet het een verrassing blijven. Dus dat wordt nog best een dingetje: schrijven over iets waar je niets over gaat zeggen. Waar ik het dus nu – niet- over ga hebben: Chef’s Table. Ik was erbij en gottegot, wat heb ik genoten. Dat het op de aspergevelden van De Wit plaatsvindt mag ik gelukkig gewoon zeggen. Voor de rest mag ik heel veel niet verklappen. Dat is jammer, want ik wil eigenlijk gewoon heel graag alles vertellen over die tien smaakvolle en bijzondere gangen met verrassende gerechten. Maar ik hou me in en verklap niets. Wat ik wel kwijt wil is dat ik ook zo heb genoten van de ambiance, de entourage, de tafels, de kleine details. Je voelt je als gast zó welkom. Vooruit, ik ga één klein detail verklappen, omdat dat niet met het eten te maken heeft: op iedere tafel staat een vaas met een groot groen blad, waarop in gouden letters de naam van het gezelschap is geschreven. Natuurlijk gaan ze deze avond voor goud, maar ik vind dit alleen wel al een vondst. Op de avond dat Man en ik met mijn twee zussen en hun partners aanschuif, werken beide Dochters en Schoondochter in de bediening en bakt en braadt Schoonzoon achter de barbecue. En uiteraard is daar Zoon, die samen met zijn twee vrienden het hele Chef’s Table-gebeuren runt en organiseert. En zoals ik zei: ik ga er niks over zeggen, maar wat zijn de gerechten ook dit keer weer van een hoog niveau, wat is het allemaal lekker en bijzonder, wat passen de wijnen perfect bij de gerechten en wat worden de smaakpapillen weer verwend. We hebben een geweldige avond, heeeeel lekker gegeten, veel gelachen en veel gezelligheid en ik ben kei-kei-keitrots op de mannen van Chef’s Table. O ja, voor diegenen die het nog tegoed hebben en twijfelen over de temperatuur en wat je allemaal aan moet doen aan jassen, dassen, mutsen en dikke sokken: niks van dat alles is nodig. Het is er hartstikke comfortabel en de heaters houden je heerlijk warm. Alleen voor de naborrel is een sjaal of warm vest misschien wel prettig, want daar heeft de wind iets meer vrij spel. Maar je kunt natuurlijk ook gewoon recht onder een heater gaan staan. Wel oppassen dat je haar niet gaat schroeien. Want er wordt vanalles dichtgeschroeid op deze avond, maar haren horen daar niet bij. Dat je het weet. Boys, chapeau, you did it again en het was TOP!! Voor mij zijn jullie absoluut Goud.