Paard in de gang?

 

Wij hebben in onze gang zo’n droogloopmat. Die mat ligt er al heel lang. En omdat Man buiten toch al in de weer is met de hogedrukspuit lijkt het me een goed plan om die mat ook meteen maar eens onder handen te nemen. Dat vindt Man niet erg –geef mannen een hogedrukspuit en ze zijn uren zoet (wel in de gaten houden, want het maakt mannen met hogedrukspuiten niet heel veel uit waar al dat water heen spettert. Ook niet met jouw pasgewassen ramen in de buurt). Man leeft zich uit en een poosje later hangt de mat over de droogmolen. Dat wordt nog wel een dingetje, bedenk ik, als ik naar het druipend gevaarte kijk. Maar na een hele dag hangen is ie uitgedrupt. Hij is nog wel drijfnat. Ik sjouw de mat naar binnen, hang hem over mijn droogrek en schuif er een verwarmingsradiator onder op standje maximaal. Binnen de kortste keren is het bloedjeheet in huis, maar ja, je moet wat over hebben voor een schone mat. Na nog een nachtje uitwasemen is ie droog genoeg om terug de gang in te kunnen. Ik plof het ding op zijn plek. Even later staat onze pakketbezorger op de stoep. Hij sleept een groot zwart pakket van zo’n twee meter hoog met zich mee. Voor de buren, of ik dat misschien aan wil nemen. Tuurlijk, zeg ik. De bezorger schuift het gevaarte opgelucht de gang in. Tot zover prima. Tot ik een halfuur later de gang inkom. Het stinkt. Heel erg. Ik bekijk het pakket. Er zit iets in voor paarden. Voerbakken of zo. En nu ruikt onze gang heel erg naar paard. Of liever: naar paardenstal. Of nog wat specifieker: naar paardenmest. Ik besluit het pakket buiten te zetten, onder onze overkapping bij de voordeur. Opgelost, denk ik. Maar nee. De stank blijft hangen en lijkt zelfs erger te worden, ook nu het pakket buiten staat. Als de buurvrouw wat later het pakket komt ophalen, leg ik haar uit dat het pakket buiten staat omdat het bij ons binnen naar paardenstal ruikt. Een halve dag later stinkt onze gang nog steeds. Eigenlijk wordt de stank alleen maar erger, ik snap er niks van. Ik zet geurstokjes neer. Ik vraag me af of een geur in een muur kan kruipen, en spuit er voor de zekerheid een flinke hoeveelheid deodorant op. Nu ruikt ons huis naar geparfumeerde paardenpoep. Dat is niet per se een fijne geur. De volgende dag komt er opnieuw een pakketje voor de buren. En omdat wij ’s avonds de deur uit zijn, geef ik het even bij hen af. Ik informeer meteen naar het grote zwarte pak en of het bij hen nu ook naar paardenstal ruikt. Nee, zegt de buurvrouw. Zij ruiken niks. En eigenlijk kan dat ook niet, legt ze uit, want de voerbakken komen gewoon uit een fabriek. Hagelnieuw. Die kunnen dus niet naar paard ruiken. Het lijkt wel hekserij. Want nog een dag later stinkt niet alleen onze gang, maar hangt de lucht ook op de bovenverdieping en in de huiskamer. Ik zet de voor-, achterdeur, schuifpui, ramen en tussendeuren open. Intussen vraag ik me wanhopig af hoe het kan dat de buren het niet ruiken? Tijd voor een diepgaand onderzoek dan maar. Ik kruip op handen en knieën door de gang, mijn neus een paar centimeter boven de vloer. Ik kom bij de mat. Die daar helemaal schoon en fris ligt te wezen. Ik snuif diep. En schrik. Gád-ver-dámme. Die mat! Wat een lucht! Ik sleep de paardenstal naar buiten, strooi er een heel pak soda over uit, kook liters water, giet dat er kokend en wel overheen en schrob met een harde bezem tot de blaren op mijn handen staan. Man leeft zich opnieuw uit met het hogedrukgeval, en daarna volgt weer het droogproces. Twee dagen later ligt de mat weer in de gang. En ineens is het daar weer. Die lucht. Zuur en penetrant. En ook al weet ik dat die mat het niet kan helpen, ik word toch heel boos op die wannabee-paardenstal. Nog dezelfde dag rijden we naar het Tapijtcentrum voor een op maat gemaakte nieuwe mat. We moeten een weekje wachten, maar nu ligt ie er dan toch. Schoon en fris. De buurvrouw heb ik al op de hoogte gebracht. Dat het niet aan hun grote zwarte pakket lag, maar aan onze mat. Die we zo fanatiek hadden schoongemaakt. Twee keer nog wel. Soms moet je dingen gewoon laten zoals ze zijn. De nieuwe mat wordt de komende jaren alleen nog maar gestofzuigd.

3 antwoorden op “Paard in de gang?”

  1. Haha, bij ons is alles wat naar buiten kan niet veilig voor die hogedrukspuit 🙂 Maar droogloopmatten kun je maar beter droog houden, denk ik. Waarschijnlijk zat het vuil eenmaal nat geworden lekker te schimmelen of zo. Gatver. Blij met mijn nieuwe mat 🙂 Maar dat die stinkmat dan ook weer net samenvalt met dat pakket voor de buren, haha. Ik vraag me maar niet meer af waarom ik altijd dit soort dingen heb. 🙂

Reacties zijn gesloten.