Man en ik kijken graag naar de serie Oogappels. En nu is er de film Kerstappels. Die film is een verademing voor iedereen die Kerst ook vooral veel gedoe vindt. En een aversie heeft tegen al het verplichte Moeten. Het Moet gezellig zijn, je Moet kerstige kleren aan, je Moet iets culinairs op tafel zetten en je Moet een kerstboom zetten met ieder jaar een ander thema.
Ik ben niet zo van het Moeten. En ik hou vooral van simpel. Ik krijg een spontane allergische reactie van opgeklopte toestanden. Maar ik hou wél van gezellig samenzijn. Met familie, vrienden en natuurlijk mijn eigen gezin. Vandaag, op Eerste Kerstdag hebben wij kerstdiner met ons gezin. Tien volwassenen en 6 kinderen. Ik weet nu al dat mijn kinderen zich feestelijk aankleden. De dames in een mooi jurkje, nagels gelakt, haar in de krul, mooie make-up. De mannen in mooie broek en hemd of trui. Oudste Zoon – net als ik ook best wel wars van al die toestanden- heeft als tegenhanger misschien zijn foute kersttrui wel aan. De kindjes zullen er allemaal als engeltjes uitzien. Wat dan vast wel een contradictie wordt met hun minder engelachtige gedrag. Denk ik zomaar.
Wat het diner betreft maken wij allemaal iets. Ik ben verantwoordelijk voor het voorgerecht. Ik heb me suf gezocht op iets deftigs met een ingewikkelde naam, maar ik wil het thuis al klaarmaken en dus moest het iets kouds zijn, en kwam ik toch weer uit op die heel traditionele, oubollige, maar o zo lekkere want niks-mis-mee kipcocktail. Voor de kindjes maak ik kaarsjes van kaas met een zilveruitje als vlammetje erbovenop, op een kerstboompje van geroosterd brood. Chefkok Zoon doet het hoofdgerecht. Dat wordt iets culinairs. Iets met een heel moeilijke naam waar hij al dagen mee bezig is. Iets Bijzonders. Vast geen schnitzel of gehaktbal.
Verder weiger ik de supermarkt nog in te gaan op de dagen vlak voor Kerst. Ik word daar niet blij van, integendeel. O en ik heb bij mijn alternatieve boom-die-geen-boom-is gewoon ook nog Jozef, Maria, Kindje Jezus, de os, de ezel, de herders, de schapen en de Drie Koningen staan. Omdat ik vind dat dát het enige kerstige is waar kerstmis in feite om draait, daar is het ooit om begonnen. Voor mijzelf betekent kerst vooral dankbaar zijn om alles wat je hebt. Vanmiddag doe ik braaf iets kerstigs aan, ik lak mijn nagels en steek mijn haar op. We gaan genieten met zijn allen, van alles wat iedereen heeft klaargemaakt. Vanavond, als de kerstengeltjes slapen doen we een spel. Denk ik. Of we hebben diepzinnige gesprekken, want ook dat Moet met Kerstmis.
Wat het bij eenieder ook wordt: fijne Kerst allemaal, maak er vooral een paar mooie dagen van!
En niet vergeten: Kerstappels kijken.