Onlangs waren de Dochters jarig. Zevenentwintig werden de dames alweer, en ik kan maar niet begrijpen waar al die jaren toch gebleven zijn. Een van de dochters kreeg twee goudvissen in een kom. Goudvissen zijn fijne huisdieren. Goudvissen vinden eigenlijk alles goed. Zolang ze maar een beetje regelmatig wat voer van het wateroppervlak kunnen happen hoor je ze niet klagen. Goudvissen zijn sowieso geen klagers. Toch diende het eerste problematische vraagstuk zich al snel aan. Want hoe spreek je die vissen aan? Met Vis 1 en Vis 2? Zolang je huisdieren geen naam hebben blijven ze vrij anoniem. En dat is nou precies niét de bedoeling. Je wilt toch een band opbouwen. En dus werd al snel de vraag opgeworpen: hoe moeten de vissen gaan heten?
Ik vermeldde het al eerder: wij zijn als gezin vrij competitief ingesteld. We maken het liefst overal een wedstrijd van. Zelfs van een simpel feit als het bedenken van twee vissennamen. Dochter gooide het maar meteen in onze gezinsapp: “Jongens, mijn vissen moeten namen krijgen. De winnaar krijgt een Filet-O-Fish”. Ik wist niet wat een Filet-O-Fish is, maar dat zeg ik echt niet tegen mijn kinderen. Want als je dat niet weet, leef je behoorlijk onder een steen. Een Filet-O-Fish is een visburger van de Mac, zo leerde Google mij. Nou kom ik daar nooit, dus is het ook niet heel gek dat ik dat niet weet. Voor wie het ook niet wist: zo zie je maar, zelfs van een blog als deze valt nog wat te leren.
Ik weet niet wat die vissen ervan denken dat hun soortgenoten als beloning worden opgegeten bij het kiezen van hun naam. Ik denk dat Dochter dat niet bij hen heeft nagevraagd.
De namen rolden al snel binnen. Voor wie óók vissen heeft en nog geen naam, doe er je voordeel mee:
Hans en Grietje
Buurman en Buurman
Ienie en Mini
Elsa en Anna
Heyhey en Pua
Puglia en Parmigiano
Filet en Graat
Wal en Vis
Dol en Fijn
Sharky en Meg
Fish & Chips
Bugs Bunny & Bunny
Mr & Mrs Bubbles
Yin en Yang
Nut en Ella
Haver en Mout
767-677 en 676-667
Berlin en Nairobi
T-Bag en Sucre
Links en Rechts
Kib en Ling
Benny en Giselle
Harold Groeninckx-van Bönninghausen-de Jongh en Vivienne Groevensteyn-Hesselt-van Haeften-Huydecooper de vierde.
De oplettende lezer snapt het allang: de keuze was eigenlijk ondoenlijk. Toch wist Dochter een winnaar aan te wijzen: zij koos voor Kib en Ling. En daarmee werd onze tweede Zoon de winnaar. En daar was hij zo blij mee, dat hij meteen besloot er een etentje tegenaan te gooien. Waarmee in mijn ogen niet Zoon, maar Dochter deze wedstrijd heeft gewonnen. Ze heeft nu én namen voor haar vissen én een etentje tegoed. En voor Kib en Ling misschien ook wel fijn dat het geen Filet-O-Fish wordt. Want het is heus niet altijd prettig als je soortgenoten worden opgegeten. Dat geldt ook voor naamgenoten. Ik denk dat Dochter voorlopig maar geen kibbeling moet eten.