Het gaat zó snel…


En alweer verbaas ik me erover hoe snel ook dit jaar weer voorbij gestoven is. Echt. Het was een jaar waarin Man en ik maar liefst twéé kleinkinderen rijker werden. We hebben nu drie kleinkinderen die me doen beseffen hoe kwetsbaar we als mens zijn en hoe dierbaar ze me zijn. Die kwetsbaarheid is voor mij best wel een dingetje. Want ik wil mijn kinderen en kleinkinderen zó graag veilig houden en beschermen, in alle opzichten. Tegelijkertijd realiseer ik me: dat ligt niet in mijn macht. Je kunt het leven nou eenmaal niet sturen. Ik vraag me af of andere opa’s en oma’s dit gevoel herkennen? We hebben tenslotte al die jaren gewaakt over onze kinderen, wij hadden de verantwoordelijkheid, wij hielden hen veilig. En dan vliegen ze uit, ze staan op eigen benen en je moet erop vertrouwen dat het leven hen gunstig gezind is. Dat valt voor deze moederkloek niet altijd mee. En dan komen er ook nog kleinkinderen, die je dus eigenlijk ook gewoon weer wilt beschermen. En dan komt weer die kwetsbaarheid om het hoekje kijken. Want heel veel dingen hebben we niet in de hand. Heeft niemand in de hand. Soms moeten mensen machteloos toekijken hoe het leven een grillig pad kiest. Dat maakt me angstig en onzeker, en maakt dat ik eigenlijk nauwelijks durf te genieten van alle mooie en fijne dingen, zó bang ben ik om het te verliezen. Het is die kwetsbaarheid van het leven die ik moet leren omarmen. Loslaten, vertrouwen en gewoon genieten, dat is wat ik mezelf en iedereen toewens voor het komende jaar en al die jaren die nog gaan komen. Want er is zóveel moois om van te genieten! Laten we het leven vieren, in dankbaarheid om alles wat is. Dat is mijn kerstwens dit jaar. Voor jou, voor mij, en voor iedereen op deze wereld. Ik wens jou en je dierbaren een mooi, liefdevol, gezond en fijn 2019!