Chateau Meiland

Ik ben gek op programma’s als Ik Vertrek. Vooral als dat om mensen gaat bij wie alles fout gaat en die dan toch niet opgeven. Van die doordouwers. Dat ik op mijn luie krent op mijn luie bank met mijn luie hond dolgelukkig zit te zijn dat ik niet hoef te doen wat zij allemaal doen. En soms komen er van die mensen voorbij die zóveel doorzettingsvermogen hebben dat ik daar alleen maar enorme bewondering voor kan hebben. Van die mensen die dan ook nog eens helemaal zichzelf zijn. En daardoor ook soms heel erg hilarisch.

Familie Meiland valt onder die categorie. Met stip op één mijn favoriete tv-programma: Chateau Meiland. Over de Meilandjes, die in 100 dagen tijd een oud kasteel in Frankrijk willen verbouwen tot Chambres d’hôtes. De afgelopen periode is het iedere maandag te zien geweest op SBS6. En na de zomervakantie gaat het vrolijk verder met deel twee. Ik verheug me er nu al op. Waarom? Nou, hiérom:

1. Martien
Martien is de nestor van de familie en getrouwd met Erica. Voor de tweede keer. Jawel. Want Martien heeft ontdekt dat hij homo is. Nou had ik hem dat al meteen wel kunnen vertellen, het ligt er namelijk duimendik bovenop. Martien is zó exentriek nichterig dat het bijna gespeeld lijkt. Maar het is allemaal echt en authentiek. Ik ben gek op die man, met zijn legendarische uitspraken (“Wat goé-oe-oeoed!” en “Wat een gezeik weer!”). Zijn mimiek is zo uitgesproken, dat ik regelmatig echt bijna van de bank rol van het lachen, om wat hij zegt en hoe hij doet. In één woord ge-wel-dig. Omdat hij homo bleek te zijn, is hij gescheiden van Erica. Maar omdat het belastingtechnisch veel voordelen had om getrouwd te zijn, én omdat ze gewoon elkaars beste maatjes zijn, zijn ze opnieuw getrouwd. Ze hebben een platonisch huwelijk en zijn daar allebei dik tevreden mee. Samen hebben ze twee volwassen dochters: Montana en Maxime. En dan hebben ze ook nog een kleinkind: Claire, dochtertje van Maxime. Martien spreekt zonder schroom in zijn SteenkolenFrans elke Fransoos aan en dat is meteen ook zijn manier om de Franse taal te leren.

2. Erica
Waar Martien druk en aanwezig is met veel gevoel voor dramatiek, is Erica de rust en nuchterheid zelve. Erica houdt van aanpakken, doorpakken en van praktische oplossingen. Ze heeft maling aan uiterlijk vertoon en zegt waar het op staat. Ze is kritisch, op het perfectionistische af in alles wat moet gebeuren, waardoor Martien weer zo heerlijk dramatisch kan roepen: “Die vrouw heeft áltijd commentaar”. Maar ook dat zal Erica worst wezen.

3. Maxime
Maxime is de jongste dochter en voor Maxime had die hele emigratie naar dat chateau niet gehoeven. Toch is ze mee, samen met haar dochtertje Claire van een paar jaar oud. Net zoals haar ouders neemt Maxime geen blad voor de mond. Met de regelmaat van de klok laten ze elkaar haarfijn weten hoe ze over de ander denken- “Mam wat rij jij hárrrrd!” Om er nog maar weer een flinke vloek achteraan te knallen. Maxime heeft niet altijd zin in al het geklus, maar draagt wel haar steentje bij. Zo bouwde ze eigenhandig een paar muurtjes in de badkamer, en die waren bíjna recht. Maxime is voornamelijk verantwoordelijk voor het online gebeuren: de website en boekingen en de PR. Maar ook om alles wat ze zegt, en vooral de manier waarop, lig ik vaak helemaal dubbel.

4. Bioux en Bommel
De honden. En wat voor honden. De twee bulldogjes worden met liefde verzorgd, maar zijn nogal nadrukkelijk aanwezig. Vooral Bommel is een verhaal apart. Want Bommel is getraumatiseerd, en eet iedereen op die het erf durft te betreden. Zo nam hij al een hap uit de postbode en uit de loodgieter. In het begin van de verbouwing vond de familie regelmatig een drol of plasje in huis. Van welke van de twee weet ik niet precies, dat zeiden die honden er zelf heel wijselijk ook niet bij. Bommel blijkt wel een steeds groter probleem te worden, omdat hij werkelijk iédereen die hij niet kent aanvalt. En dat is best lastig als je werklui over de vloer krijgt. En nog veel lastiger als je straks ook nog continu gasten over de vloer hebt. Er moet dus iets gebeuren aan het Probleem Bommel. Ze overwegen of ze hem een spuitje moeten laten geven, maar kunnen dat niet over hun hart verkrijgen. En dus gaan ze op zoek naar andere oplossingen. Poging één: een opvoedcursus. Martien en Erica rijden samen met Bommel naar een opvoedplek voor honden. Daar aangekomen zien ze hoe honden spartaans worden (her)opgevoed, compleet met slipketting en andere niet heel fijne orthodoxe methodes. Bommel wil sowieso de auto niet uit, die heeft het natuurlijk al in één oogopslag bekeken. Martien en Erica besluiten al heel snel als dieven in de nacht –met Bommel die ineens wél vooruit wil- de aftocht te blazen. Poging twee: vastleggen aan een paal in de tuin. Maar op een gegeven moment is Bommel toch ineens los en valt opnieuw iemand aan. Of hij maakt de tuin van de buren onveilig. Poging drie: met Bommel naar een hondenpsychiater. Die schrijft kalmeringspillen voor. Nee, niet voor de familie zelf, hoewel die vast ook wel een stripje of wat kunnen gebruiken, maar voor Bommel zelf. Wordt ie in ieder geval rustiger van, en als gevolg daarvan de familie ook. Tot slot wordt er een groot hek om het vervallen bijgebouw geplaatst, en dat wordt de verblijfsplek van Bommel. Probleem opgelost.

5. Caroline
Caroline is de huisvriendin en doet net zo fanatiek mee met het klusproject als de Meilandjes zelf. Caroline zorgt voor de catering, en helpt ook mee met behangen en verven. Mét hier en daar een druiper, die ze zelf niet, maar Erica uiteraard wél ziet. Met haar droge humor en relativeringsvermogen is Caroline de stabiele factor binnen het chaotische klusgeweld. Bovendien ziet ze er altijd uit om door een ringetje te halen, wat al een prestatie op zich is temidden van zo’n puin-en stofbende.

6. Taalgebruik
Het is gewoon onmogelijk om de intonatie van de Meilandjes op papier te omschrijven. Ik moet zó lachen om hun accent, en om hoe ze alle woorden uitrekken. Uitspraken als “Wat is het kóu-ou-oud”, “Waarom duurt dit zo laaaaanggg”, en “Niet nu, ik ben toch béeeeeeezig!” klinken uit hun mond gewoon hilarisch. Ik kan er niks anders van maken. Ook al het gemopper op elkaar gaat  op dezelfde toon en ik moet daar dan ook echt heel hard om lachen.

7. De tegenslagen
Eigenlijk zit alles wat tegen kan zitten, gewoon ook tegen. Als ze aan de klus beginnen is er geen verwarming in huis en klussen ze allemaal met dikke truien aan en mutsen op. Maxime ligt dan met hoge koorts op bed, maar het is nou niet bepaald zo dat de familie dat voor haar vervelend vindt. Welnee, ze moet maar zo snel mogelijk gewoon weer opstaan en méédoen. Martien staat te behangen op een heel wankele en heel hoge trap; het kon eigenlijk niet uitblijven dat hij daar een keer van af zou donderen. Wat dus ook gebeurt. Hij breekt zijn pols en moet een aantal weken in het gips. Maar Martien gaat gewoon door met verven, klussen en behangen, gips of geen gips. En dan is daar de naam van het chateau, dat ze Chateau Mariaux genoemd hebben, naar de vorige eigenaar. Die is daar echter niet van gediend en eist dat ze een andere naam kiezen. De Meilandjes peinzen er niet over, en het leidt tot een heuse rechtszaak. Die ze uiteindelijk verliezen. Maar geen nood: het kasteel wordt omgedoopt tot Chateau Marillaux. Wat je dus precies hetzelfde uitspreekt.

8. Het resultaat
Met al hun doorzettingsvermogen, héél hard werken (Martien weegt op een gegeven moment nog maar 59 kilo door al het gesjouw) heel veel tussen—de-middag-wijntjes, veel chaotische toestanden en veel tegenslag, lukt het de familie toch om binnen de 100 dagen het kasteel klaar te hebben om gasten te kunnen ontvangen. Bovendien is er ook nog een zwembad en terras aangelegd. Het mooie is dat het kasteel het komende jaar al helemaal volgeboekt is. Blijkbaar ben ik niet de enige die deze familie in haar hart gesloten heeft. Er komen zelfs mensen aan de poort die alleen maar willen kijken, maar dat vindt de familie niet zo’n goed plan. Ook niet van die mensen die gewoon door de bosjes sluipen om een glimp op te vangen. Gewoon niet doen. Wél doen: komend seizoen alle afleveringen kijken. Ik ga erover bloggen, omdat ik al aan zie komen dat het minstens net zo hilarisch wordt als de voorgaande afleveringen. Ze hebben nog een compleet vervallen bijgebouw op te knappen, en we gaan zien hoe het de gasten vergaat. Als de Meilandjes gewoon zichzelf blijven wordt dat iedere maandagavond weer genieten.
Wordt vervolgd, en tot die tijd: santé op Chateau Marillaux!