Het is vaak weer een grote vraag: wat geven we de kleinkinderen voor hun verjaardag. Meestal hebben ze alles al wel zo’n beetje. Daarom bieden wij ook bij elke verjaardag het alternatief van een dagje uit met opa en oma. Eén op één, met lekker alle aandacht voor dat ene kleinkind. Zelf genieten we daar heel erg van, en ook de kleinkinderen vinden die speciale dagjes heel erg leuk.
Vorige week was Kleindochter van vier aan de beurt. Nog net niet leerplichtig, dus ze mocht gezellig op een doordeweekse dag mee. We wachtten op een redelijk-mooi-weer dag, en op die bewuste maandag werd Kleindochter rond 9 uur bij ons afgeleverd, helemaal heppie de peppie en klaar voor haar opa-en-oma dagje. Op naar Burgers’ Zoo!
We hebben deze dag aan alle kanten geluk: het is mooi weer, het is droog, de zon schijnt af en toe, en het is heel rustig in de dierentuin. Dat laatste is voor Man en mij de hemel op aarde, want wij zijn behoorlijk allergisch voor lange wachtrijen en mensenmenigtes die voor je neus staan als je ergens iets probeert te zien. We zijn dus al helemaal blij als we het parkeerterrein op rijden.
Kleindochter heeft voor vandaag drie wensen op haar lijstje: ze wil graag flamingo’s, pinguïns en kangoeroes zien. Het begint meteen al goed, want de pinguïns zijn het eerste wat we zien. Die kunnen we alvast afvinken. Dan beginnen we aan onze ronde door de hele dierentuin. En ja, die is groot. Heel groot. Zeker voor die korte beentjes van een kleuter van vier. Maar Kleindochter blijft vrolijk huppelen. En zingen. Kerstliedjes. In april ja. We doen net als zij alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. We ontdekken de Bush, de Desert, de Mangrove en de Ocean. De vlinders in de Mangrove landen op haar arm, maar ‘die hele grote die hoeven niet op mij hoor oma’. Ze is gefascineerd door de vissen, de haaien en de reuzegrote roggen boven onze hoofden, maar ze raakt pas echt in verrukking van Nemo en Dori. Ik schat dat er minstens twintig Nemo’s en evenzoveel Dori’s rondzwemmen, maar voor Kleindochter is het toch echt steeds die ene Nemo en die ene Dori.
We zien in het park apen, leeuwen, tijgers, olifanten, giraffen, neushoorns, zebra’s en nog veel meer, maar die flamingo’s en de kangoeroes kunnen we niet vinden. Pas op het allerlaatst ontdekken we de flamingo’s in een klein buitenverblijf, achter een doek weggestopt vanwege de vogelgriep. Gelukkig kunnen we er nog net een glimp van opvangen. En bij toeval zien we dan ineens ook nog de kangoeroes. Kortom: missie geslaagd.
Kleindochter kiest een ijsje en speelt nog een poos in de grote speeltuin. Dan wordt het tijd om naar huis te gaan. Maar eerst nog even het winkeltje in, een kleinigheidje uitzoeken voor haar verjaardag. Ze kan niet kiezen tussen een pinguïnknuffel of een mooi notitieboekje met vogelveren erop. Ienemienemutte bepaalt dat het het boekje wordt.
Dan mag ze nog kiezen wat ze wil eten. Het gaat van frietjes naar pizza naar wortelstamp, maar uiteindelijk worden het pannenkoeken. Gewoon bij ons thuis, want dan kan ze ze versieren met wat ze lekker vindt. Ze kiest in de supermarkt ook nog een toetje uit. Zo simpel kan het leven zijn.
Op zolder duik ik in de bak met achtergelaten knuffels van onze eigen kids. En ik vind een pinguïn. Met een oranje muts, waarschijnlijk ooit overgehouden van een nieuwjaarsduik. Hij heeft geen oogjes, dus naai ik die er even op. Kleindochter is helemaal gelukkig. Want nu heeft ze én het boekje én een pinguïn.
Ik word erg blij van dit kleine meisje. Die met alles tevreden, zelfs oprecht heel blij is. Dat blije gezichtje als ze thuis haar pinguïn en haar boekje laat zien. Haar armpjes om ons heen als ze zegt dat ze zo’n fijne dag had. Mijn hart smelt. Lieve Kleindochter, word alsjeblieft nog héél lang zo blij van die kleine dingen. Want daar zit het geheim van groot geluk. Volgende verjaardag weer een dagje weg? Als het aan ons ligt: graag!