Ik ben Floor. Ik woon in Nederland en zit op de basisschool. Net als anderhalf miljoen andere kinderen op wel 6700 scholen. Op school leren wij heel veel. Dat komt door de meesters en juffen. Zelf weet ik niet zo goed wat een meester is, maar de juf heeft uitgelegd dat dat hetzelfde is als de juf, maar dan een man. Op onze school zijn geen meesters.
Ik heb twee juffen. Eén juf is al een paar weken ziek. Toen ze net ziek was moesten we bij groep 5 zitten. Toen zat de klas helemaal vol. Als ik moest schrijven had ik niet genoeg plek, ik stootte steeds mijn elleboog tegen het meisje dat naast me zat. De juf van groep 5 moest soms heel hard roepen, omdat de kinderen niet zo goed luisterden. Ik kon het ook niet altijd goed horen, want de kinderen maakten best veel lawaai. En de juf had allemaal rode vlekken in haar hals, dat zag er raar uit. Een jongen uit groep 5 trok aan mijn haar want hij zei dat ik tegen zijn been schopte. Dat deed ik helemaal niet, er was gewoon geen plek voor mijn voeten. Maar dat heb ik maar niet gezegd.
Toen kwam er een invaljuf. Ik kende haar niet. En de juf kende ons ook niet, en dat was een beetje lastig. Want onze eigen juffen weten best dat Vincent in zijn broek plast als hij bang is, maar de nieuwe juf wist dat niet. Ze wist ook niet dat Wouter twee keer per dag een pilletje in moet nemen omdat hij anders heel hard door de klas gaat gillen. We hadden deze juf maar één dag. De dag erna moesten we bij groep 7 zitten. Dat vond ik niet zo leuk, want ik moest mijn sommen nog maken en dat ging echt niet want ik zat naast een meisje dat de hele tijd hardop aan het rekenen was. Aan het einde van de dag zag ik bij deze juf ook allemaal rode vlekken! Ik denk dat er een vlekkenziekte heerst, ik hoop niet dat ik het ook krijg. Ik blijf maar een beetje uit de buurt van die juffen met rode vlekken.
Toen kregen we weer een nieuwe invaljuf. Die bleef een hele week. Dat was wel fijn, want zo leerden we haar een beetje kennen, en zij ons. Toen kon ik mijn sommen gewoon afmaken. Ik ben wel altijd blij op de dagen dat onze eigen juf voor de klas staat, maar ik ben een beetje bang dat ze ook ziek aan het worden is. Laatst ging ze de klas uit en toen ze terugkwam had ze helemaal rode ogen. Misschien hoort dat wel bij de rodevlekkenziekte.
De juf is heel vaak op school, ook als er helemaal geen kinderen zijn. Dat weet ik omdat ik vlakbij school woon. Op zondagochtend is de juf bijna altijd op school. En ’s avonds is ze ook soms op school, als er oudergesprekken zijn of zo. Na schooltijd zit de juf nog lang in onze klas, dan kijkt ze ons werk na. Of ze schrijft alles over ons op voor de andere juf of de invaljuf, want die moeten natuurlijk ook alles over ons weten. De minister moet ook heel veel weten, heb ik op de tv gehoord. De juffen moeten heel veel bijhouden over ons. Als ik ’s ochtends om half 8 opsta is de juf al in onze klas. Ik vind dat wel gezellig en ik zwaai heel vaak naar haar.
Op woensdag 6 november gaan alle juffen van onze school staken. Dan hebben we dus geen juf en dan kunnen we ook niet naar school. Vorig jaar moesten we ook soms thuisblijven, als onze juf ziek was en er geen andere juf kon komen. Ik vind het niet zo erg om thuis te blijven, maar ik vind het wel vervelend dat we dan daarna op school alles zo snel moeten doen. Want de juf zegt dat alle leerboeken gewoon toch uit moeten, ook al hebben we minder tijd. Ik maak me nu wel een beetje zorgen. Om die vlekkenziekte.
Want als nou steeds meer juffen en meesters last krijgen van die ziekte? De juf zegt dat er veel te weinig invaljuffen en meesters zijn, en wie moet ons dan lesgeven? Ik wil later dokter worden, maar dan moet ik wel nu al van alles leren. De juf zegt dat het belangrijk is dat er meer nieuwe juffen en meesters komen. Daarom moeten ze meer gaan verdienen, en moet er iets gedaan worden aan de werkdruk. Zo heet dat, dat is dat de juf altijd zo lang in de klas is, ook als ze eigenlijk vrij is. En dat er zoveel kinderen in één klas zitten. Ik vind ook dat er meer nieuwe juffen en meesters moeten komen. Doe maar vooral ook meesters, dat zou wel heel leuk zijn!
Dus daarom lieve papa’s en mama’s van Nederland: ik hoop dat jullie net als ik helemaal achter de juffen en meesters staan. Dat jullie begrijpen waarom ze staken. Ik snap het in ieder geval wel. Het komt allemaal door die rode vlekken. Dat moet ophouden, zodat alle juffen en meesters gewoon weer gezond voor de klas kunnen. Ik hoop dat mijn eigen juf ook weer snel beter is. En dat ik dan weer veel kan leren, gewoon in onze eigen klas met onze eigen juffen. Ik hoop dat de minister luistert en er iets aan doet. En als dat niet gebeurt, misschien kunnen wij – de kinderen en alle papa’s en mama’s – dan ook een protestgeluid gaan afgeven? Want dat verdienen ze, onze juffen en meesters. Ze doen het voor ons. Voor mij. Voor al die kinderen in Nederland. En dat vind ik nou zó tof. Dus dankjewel alle juffen en meesters van Nederland, wij staan achter jullie!
Liefs,
Floor