Het is Oudjaar. Morgen beginnen we aan een fonkelnieuw, schoon en fris nieuw jaar.
Een blanco jaar dat we zelf kunnen invullen op een manier die bij ons past. Maar ook een nieuw jaar waarin een heleboel dingen helemaal niet nieuw zijn, maar waarin alles gewoon doorgaat zoals het al ging. En dan bedoel ik vooral in het grote geheel. Al die dingen die we zelf niet in de hand hebben. Vrede, om maar wat te noemen. Gezondheid. Geluk en voorspoed. Wat zou het fijn zijn als we allemaal op dat eigen hele kleine stukje van deze wereld, gelukkig en veilig konden zijn. Iedereen, over de hele aardbol.
Ik heb in ons huis een kleine uitstalling gemaakt van de kerststal en verschillende huisjes, poppetjes en schapen. Voor de kindjes. Maar ook een beetje voor mezelf. Want het ademt vrede en veiligheid. Het vertegenwoordigt een stukje aarde dat ik iedereen toewens. Mijn tafereel is niet reëel; mijn wens ook niet. Want ik weet: er is niet voor iedereen vrede. Bij lange na niet. En omdat we dat nu eenmaal niet zelf in de hand hebben, hou ik het maar klein. Laten we in onze eigen omgeving lief zijn voor elkaar. Vrolijk en blij. Dienstbaar en hulpvaardig. Er zijn voor elkaar. Laten we onze eigen kleine wereld een beetje mooier maken, om dan vol vertrouwen het nieuwe jaar in te stappen. Met in ieder geval vrede in ons hart. Dát is mijn wens voor iedereen. Gelukkig nieuwjaar!
Liefs,
Anita