We hebben nu twee jaar onze trullo in Puglia, bij Ceglie Messapica, in Zuid-Italië. Op een lap grond van maar liefst 18.000 m2, met zo’n 120 olijfbomen en daarnaast nog bomen met vijgen, peren, amandelen, kweeperen en citroenen. In die twee jaar hebben we niet bepaald stilgezeten.
Er is heel veel verbouwd en vernieuwd, zodat we er in alle comfort ook kunnen verblijven. Met dank aan onze aannemer/vriend/vliegende kiep Giovanni, die we al aan het begin van het traject ontmoetten en waar we godsgruwelijk blij mee zijn. Zonder Giovanni hadden we dit niet kunnen realiseren, hij regelde alles, óók als we thuis in Nederland waren. En natuurlijk zijn we hier ook zelf zo vaak mogelijk, omdat het nu eenmaal het beste werkt als we er met onze neus bovenop staan. Want ze werken kei- en keihard, de Italianen, maar ze varen ook graag hun eigen koers. Ze denken actief mee, maar soms zijn hun gedachtegangen nou net ietsje anders dan hoe wij het hadden bedacht. En als je er dan niet bent…. tja, dan doen ze het gewoon op hun manier. Maar desondanks hebben wij héél positieve ervaringen met ‘onze’ Italianen.
Er is enorm veel gedaan. In het kort: de hele vloer is er tot op een halve meter uitgehakt, – en nee, dat is geen kleinigheid, in steen zo hard als graniet -, alle electriciteit is vernieuwd, er is een compleet nieuw biologisch afvalwatersysteem – een Imhoff – aangelegd, een tweede badkamer uitgehakt in de metersdikke muren, een extra buitendeur gemaakt en een grondwaterput geboord die 330 meter de keiharde rotsbodem in ging. Dat klinkt allemaal gemakkelijk, maar was het allerminst. En toen kwam de afwerking.
Man ontpopte zich tot een heuse bouwvakker en werkt zich door alle afwerkklussen heen alsof hij nooit anders heeft gedaan. En intussen doen we onze zelfstudie Italiaans. Voor ons voorlopig dus nog geen geraniums. Wij zijn blij met ons project! Wordt vervolgd, ciao!