Wij hebben vakantie. Nou ja, sinds Man met pensioen is hebben wij eigenlijk gewoon ALTIJD vakantie. Maar dat voelt niet altijd zo.
Dat we nu echt het gevoel hebben van vakantie, komt door onze kinderen. Die zijn namelijk óók op vakantie. Drie van de vier zitten met hun gezinnetjes in verschillende buitenlanden. Dat betekent 7 kleinkinderen die er dus even niet zijn. En dat merken wij. Er staan deze paar weken helemaal geen oppasdagen in de agenda. Want ook al zijn daarover afspraken gemaakt – één vaste oppasdag per week voor iedereen die wil, maar wel op dezelfde dag en zorgen dat er een back-up is voor als wij er niét zijn – zijn er daaromheen toch stiekem nog veel momenten waarop er weer een of meerdere korte-beentjes-exemplaren worden binnengeschoven. Is niet erg, we doen het graag, maar een paar weken helemaal niks is óók wel heel erg fijn.
Wij blijven deze periode dus gewoon lekker thuis. We fietsen en wandelen. Doen een koffietje, lunchje of etentje, thuis of onderweg. Ik word op die tochtjes Rundumhause altijd erg blij van tafeltjes of kastjes met een uitstalling van eigen producten. Nieuwe aardappeltjes, boterboontjes, kersen of courgettes. En dan heb je ook nog de automaten; met worstenbroodjes, eieren, aardbeien of melk. Of die met iets lekkers voor bij de koffie. Daarvoor moet je toch echt bij die automaat aan de Cereslaan in Heesch zijn. Voor heel veel lekkers, maar vooral voor de Ossebollen. Man oh man.
Dus mocht je nou ’s nachts rond 3 uur wakker worden met een onbedwingbare behoefte aan een chocoladebol (ja, die mensen bestaan), dan kan dat gewoon hè. Dat je het weet. Ook als je niets te vieren hebt. Behalve dan natuurlijk die vakantie, hieperdepiep.