Afgelopen vrijdag, op 28 juni, stapte Dochter – als laatste van de vier- in het huwelijksbootje. Het werd een dag van het Grote Genieten. Een sprookje. Zelfs de weergoden deden er enthousiast aan mee en zetten hun beste beentje voor.
Zo’n bruiloft is niet iets wat je even een paar weekjes van tevoren organiseert. Nee, die datum staat al minstens een jaar lang vast. En vanaf dat moment lopen ook de voorbereidingen. Niet alleen voor het bruidspaar, maar ook voor ons.
En dan beginnen ook de geheimen. Want in het geheim een vrijgezellenfeest plannen en daar niks over loslaten. Vooral niet over wannéér. Ook in het geheim: een complete videofilm maken voor het bruidspaar. Met allebei de families om beurten in de rol van Dochter en Schoonzoon. Tegelijkertijd was er in dezelfde periode ook nog de babyshower voor andere Dochter: ook geheim. Ik moest dus vooral heel erg opletten wat ik waarover tegen de één juist wél of absoluut niet mocht vertellen. En dan óók nog geheim: het cadeautje dat ik voor andere Dochter liet maken vanwege het behalen van haar PHD. En oh ja, de speech voor Dochter op haar trouwdag. En de mobile die ik maakte voor de baby van andere Dochter. Zorgen dat er nergens iets in huis lag wat de geheimen verraadden. Pfoe, je zou van minder totaal de weg kwijtraken.
Maar daar was ie dan eindelijk: de Grote Dag. Ik stond om 05.30 op voor alvast een bak sterke koffie. Rond 06.15 arriveerde Dochter in haar auto, op blote voeten en in een zijden kimono met Bride erop. En daar was ook de kapster. Ik las de krant, at een ontbijtje en deed op mijn dooie akkertje mijn feest-make-up. Onze kinderen en kleinkinderen druppelden na 09.00 uur binnen, we zetten de champagne klaar (ja ik weet heus wel dat het pas 10 uur in de ochtend was), bliezen ballonnen op, de rest van de familie arriveerde en we wachtten op de bruidegom. Voor de First Look in onze tuin.
Vroeger, in mijn tijd, bestond die First Look ook al, maar toen heette dat gewoon ‘de bruidegom komt eraan’. Die belde dan aan en dan deed de bruid open en de fotograaf maakte daar dan een foto van. Tegenwoordig komt de bruidegom nog steeds, maar niet alléén. De hele familie van twee kanten is erbij. Die zijn er allemaal al op het moment suprême. De overkapping buiten was vrolijk versierd, alles glom en zelfs de slakken – de laatste tijd in grote getale prominent aanwezig- hielden zich voor heel even nederig ergens op de achtergrond. Wij stonden allemaal in de tuin, en toen kwam dat Heel Erg Mooie moment dat ze elkaar zagen. Voor het eerst. Want ja, het heet niet voor niks de First Look.
Ik vond mijn Dochter bijzonder mooi. Misschien ben ik daarin niet helemaal objectief, maar ze zag er zo stralend en prachtig uit, als een sprookje. En ook Schoonzoon had zo van een wit paard af kunnen komen, had ik niet van staan te kijken. Het stralend mooie paar vertrok met hun stralend mooie dochtertje naar de fotoshoot, er vertrokken mensen naar huis, er bleven mensen hier, de kapster deed mijn haar, er werden broodjes knakworst gemaakt, er renden kinderen in en uit, de versieringen buiten werden opgeruimd, en rond 12.45 was het huis leeg en trokken ook Man en ik de deur achter ons dicht. We gingen mét weekendtassen op weg naar hotel The Yard in Veghel, waar we de rest van de dag én de komende nacht met de hele familie zouden verblijven. Hieperdepiep!
We stonden met ons goeie gedrag aan de verkeerde kant van de kade om in te checken, ontdekten we even later. Dus om de haven heen, naar de overkant. We begroetten alle gasten, namen plaats op de stoeltjes voor de ceremonie, bewonderden de prachtige boeketten in een bloemenzee van wit en geel, en toen verdween Man weer even, om daarna door het middenpad terug te komen met Dochter aan zijn arm, en voor hen uit onze kleinkinderen, allemaal met een boeketje bloemen en een mandje met bloemblaadjes. Zo aandoenlijk, dus nee natuurlijk hield ik het niet droog.
De Babs hield een mooi woordje, en andere Dochter, de tweelingzus, hield een prachtig mooie speech, met humor en liefde, heel veel liefde. Het dochtertje van het bruidspaar kwam erbij, als een feeërieke witte wolk in haar bruidsjurkje, en toen deden ze hun geloften en zeiden JA. Oudste Kleindochter mocht de ringen brengen, Kleinzoon van 2 mocht een klap met de hamer geven maar besloot dat één klap maar erg magertjes was en bleef er gedienstig op los timmeren, en toen waren ze getrouwd. Zucht. Zo mooi, zo bijzonder. Gesetteld, net als de andere drie. De juiste partner gevonden, samen op weg naar een mooie toekomst. Daar kun je als ouders alleen maar heel erg dankbaar voor zijn.
Na de ceremonie kwam het taartmoment, waarbij alle ooms, tantes, neven en nichten waren uitgenodigd. Zo fijn om hen erbij te hebben. We brachten een toost uit, aten taart en praatten gezellig bij. Rond 17.00 schoven we aan voor het diner. We aten onze buiken nog wat voller, genoten van het eten, drinken en de mensen om ons heen. Het bruidspaar hield een mooie en heel lieve persoonlijke toespraak, en later hielden de ouders van Schoonzoon een speech, en ook Man en ik. En daarna kon het feest beginnen. Maar eerst was er de video. We dachten dus dat Dochter en Schoonzoon niet wisten wat er ging komen, maar Schoonzoon tipte in hun toespraak dat hij op het busstation in Uden een vreemd tafereel had gespot, van een cameraman die hem wel héél bekend voorkwam en twee halve garen die met pruiken op verdacht veel leken op hemzelf en op onze Dochter. Nog vóórdat de video begon was de toon dus al gezet.
We lagen allemaal in een deuk om die video, om hoe hard het bruidspaar erom moest lachen, om hoe de gasten reageerden en om onszelf in onze rollen van Schoonzoon en Dochter. Hilarisch, maar ook dit keer weer zo professioneel gemaakt door Zoon: onze eigen regisseur, cameraman, editor, voice-over, scriptschrijver en acteur. Zonder hem hadden we deze video nooit kunnen maken.
En na al deze hilariteit kon het feest losbarsten. Om ’s nachts te eindigen met gestommel naar kamers; wat was het heerlijk om in zo’n luxe kamer te mogen verblijven tijdens deze dag, het voelde als een heel mooie vakantie. De volgende ochtend hadden we met de twee families een gezamenlijk ontbijt. We praatten na, genoten van het uitgebreide buffet en zweefden nog een beetje, na de euforie van de dag ervoor. Oh ja, en dan het weer! De dagen ervoor bloedjeheet, de dagen erna extreem veel regen. Op de dag zelf de perfecte omstandigheden. Dus weergoden, dank daarvoor.
Lieve Dochter en Schoonzoon: ik wens jullie al het geluk van de wereld, maak er samen iets moois van. En over ons, dat tot die maan en terug, dat blijft hè, dat je het weet.
Zoveel liefs voor jullie. Voor altijd.
Geweldig mooi Anita, prachtig geschreven en wat ben je bevoorrecht met zo’n hechte familie