Je kunt op veel manieren communiceren. Praten, bellen, schrijven, mailen, appen en beeldbellen, en als je heel goed oefent lukt het misschien ook nog wel met rooksignalen.
Wij communiceren graag en veel met onze kinderen. Via de app, maar ook bellen, beeldbellen en ingesproken berichten komen veelvuldig voorbij. Onze kleinkinderen krijgen al die vormen van communicatie met de paplepel ingegoten. En zodra ze kunnen doen ze er geestdriftig aan mee. Kleindochter van 8 heeft een polsbandje waarmee ze in geval van nood direct haar papa, mama of opa’s en oma’s kan bellen. En ze kan er ook berichtjes mee versturen. Ze heeft het bandje om als ze in haar eentje de deur uitgaat. En dan kan het zijn dat er zomaar ineens een berichtje van haar binnenfloepert in onze app. “Hoi opa en oma.” Punt.
Laatst stuurde Schoondochter een filmpje van Kleindochter van 3. “Even opa en oma bellen,” zo luidde de tekst eronder. We zien de peuter in de badkamer, druk in gesprek met een onzichtbare opa en oma. Ze raffelt een heel verhaal af, waarin we alleen met enige regelmaat de woorden “Opa oma?” verstaan.
Dat komt door haar communicatiemiddel. Want ze heeft een elektrische tandenborstel aan haar oor. Die aan staat. Ze praat in het handvat, terwijl de tandenborstel rond haar oor op hoog volume doorratelt. Met een bloedserieus gezichtje doet ze haar verhaal. Man en ik moeten er erg om lachen. Maar misschien heeft Kleindochter wel een gat in de markt ontdekt. Bellen met je tandenborstel, multitasken ten top. Ik denk dat er maar vast een patentaanvraag de deur uit moet.
Geweldig Anita, wat ben je toch gezegend