Er zijn een heleboel bloggers en vloggers die INFLUENCERS zijn. Dat betekent dat ze een voorbeeld zijn voor anderen, en dat anderen hen dus graag nadoen. Ik hoop van harte dat ik met mijn blogs geen influencer ben. Je kunt mij maar beter niet nadoen.Ik heb geen discipline, dat is eigenlijk waar het in het kort op neerkomt. Ik neem me heel vaak vanalles voor, vooral over gezonde dingen als meer bewegen en gezond eten en vooral geen suiker en al helemáál geen taart en chips. In de praktijk doe ik dat dan twee dagen, of drie als het héél erg meezit, en dan verval ik weer in oude patronen, die in mijn geval helemaal niet zo gezond zijn.
Man en ik zijn een week met de camper in Duitsland, we trekken door de Eifel en het Moezelgebied. Als wij op vakantie gaan naar Duitsland gaat het eigenlijk altijd al fout in Haps. Want daar komen we langs D’n Bekker. En die maakt de lekkerste chocoladebollen van het noordelijk halfrond. Dus is dat steevast onze eerste stop. Compleet met verse chocobollen trekken we dan Duitsland in. Want in Duitsland gaan we dan heel veel wandelen en heel veel heuvels beklimmen en dan zijn die calorieën er zó weer vanaf.
Dit keer vertrekken we op zondag en dat is alvast één geluk, want dan is D’n Bekker dicht. We snorren langs die dichte deur en happen tevreden in onze appel: wat zijn we toch goed bezig. De eerste dagen staan we op camperplekken in de Eifel. In dit gebied heb je heel veel fraaie dorpjes met van die mooie vakwerkhuisjes. Ik slenter heel graag door die smalle straatjes om al dat moois te bewonderen. Maar altijd, echt áltijd, zitten er ook bakkers in die straatjes. Bakkers met van die Duitse Torten. Van die hóge Duitse Torten. Van die enorme stukken die niet rechtop op je bord kunnen. En altijd, echt áltijd, vind ik dan dat ik zo’n stuk Torte moet hebben. Alsof ik thuis nooit taart eet. Alsof we thuis geen bakkers hebben. Terwijl ik de Nederlandse taarten en gebak het allerlekkerst van de hele wereld vind. Maar goed, dat lijk ik dus te vergeten als ik in Duitsland ben. Dan moet en zal ik Torte eten. En dat niet één keer, nee, gewoon iedere keer als we weer door zo’n stadje slenteren. En in de Eifel en langs de Moezel zijn héél veel stadjes en evenzoveel bakkers met allemaal van die bizar hoge Torten.
Tijdens onze vakantie kijken we ook tv. Dat komt omdat we in onze nieuwe camper een tv mét schotel hebben, en omdat we van mijn broer zijn tvkaartje mogen lenen. Zo zien we het programma ‘Dokters van morgen’. Dat gaat over bewegen. Na afloop neem ik me voor om echt iedere dag meer te gaan bewegen. Nu doe ik thuis wel al mijn aerobics en ik heb mijn beweegmomenten, maar het kan wel wat gedisciplineerder. Als in gewoon elke dag. De volgende ochtend begin ik met de 7 minuten HITT-oefeningen. In de camper, wat niet echt meevalt. Het is een beetje krap en ik loop hier en daar wat blauwe plekken op, maar o wat ben ik goed bezig.
Diezelfde dag maken we een lange wandeling een berg op. Hartstikke gezond. Heel veel trappen op ook naar de burcht bovenop. Eenmaal boven zien we een restaurant met terras. Een bak koffie zou er nu wel ingaan. We gaan naar binnen. En wat zien we daar in volle glorie pal voor onze neus? Precies. Een grote vitrine vol met hoge Duitse Torten. Ik zucht. Want ik weet nu alweer hoe laat het is. Ik weet niet waar mijn discipline gebleven is, maar net als je ‘m nodig hebt is ie weer in geen velden of wegen te bekennen. “Für mich eine Cappuccino und die Sahnetorte bitte,” hoor ik mezelf zeggen. Ik denk dat ik thuis véél meer moet poetsen dan die 150 minuten in de week. En die 7 minuten HITT moet ik er ook nog maar bijpakken. Of nee, twee keer 7 minuten, nog beter. En aerobics. Wandelen met mijn zus, iedere week, met de trimbaan erbij. Allemaal van die goede voornemens die ik allemaal ga volhouden.
Aanstaande maandag rijden we weer naar huis. Dan komen we door Haps. Ik hoop dat die bakker op maandag gesloten is. Maar ik schat zomaar in dat we thuiskomen met grote chocoladebollen. Voorlopig word ik nog maar geen influencer.