Ik ben nogal een leesfreak, en altijd op zoek naar mooie boeken. En soms vind je dan een boek waarvan je tijdens het lezen al weet dat het zó jammer zal zijn als je het uit hebt. Je zou bij het lezen van zo’n pareltje kunnen denken ‘laat ik maar wat trager lezen. Of wat minder aan één stuk’. Maar vervolgens doe je dat dan niet. Omdat het zo’n mooi boek is en je het dus niet weg kunt leggen. Momenteel heb ik zo’n boek. Ik nam het mee van de bieb, begon erin te lezen en kon er niet meer mee stoppen. Dus als je nog iets zoekt voor in je vakantiekoffer of gewoon voor in je luie stoel in je eigen tuin, dan kan ik je dit boek van harte aanbevelen: MIJN REIS MET GOBI, een waargebeurd verhaal, opgetekend door Dion Leonard. Man o man, wat een práchtig boek.
Het boek vertelt niet alleen een heel indrukwekkend verhaal, het is bovendien gewoon hartstikke goed geschreven. Een boek kan nog zo’n geweldig plot hebben of nog zo’n fantastische verhaallijn: als de stijl van schrijven me niet aanstaat kom ik er simpelweg niet doorheen. Dit boek vind ik dus gewoon heel goed geschreven; de opbouw, de verhaallijn, de ontwikkelingen maar ook de flashbacks naar de kinderjaren van de schrijver: alles klopt, het past allemaal in elkaar. Het boek is geschreven vanuit de ik-vorm, waardoor je je heel gemakkelijk inleeft in de hoofdpersoon.
Het verhaal gaat over Dion zelf, die als marathonloper in de Gobi-woestijn een hondje ontmoet dat vastbesloten is bij hem te blijven. Het is niet alleen dat indrukwekkende verhaal rondom Gobi dat hier wordt verteld; het gaat vooral ook om doorzetten, niet op te geven, wat er ook gebeurt. Om vol te houden, hoop te houden, grenzen te verleggen. Een boek over solidariteit, maar ook over die andere kant van de mensheid, de minder aardige kant, de kant die laat zien dat niet iedereen te vertrouwen is. Maar het feit dat dit waargebeurde verhaal wereldwijd zóveel moois teweegbracht door zóveel mensen van allerlei nationaliteiten, dat doet je beseffen dat er op deze wereld gelukkig ook heel veel fantastische mensen leven, met een warm hart voor dieren, en in dit geval voor dit kleine hondje. Hoe Dion zijn leven totaal op zijn kop zette vanwege het lot van deze ene kleine viervoeter, dat ontroert me enorm. Dus als je van dieren houdt en ook nog eens van een mooi verhaal over de meest uitdagende marathonraces in meer dan extreme omstandigheden: lees dit boek. En tip: leg het af en toe weg, dan doe je er wat langer over. Hoewel ik denk dat dat niet gaat lukken. En zorg dat je een paar uurtjes tijd hebt als je eraan begint. 🙂