Bloemenberm

Enkele jaren geleden besloot onze gemeente uit financieel oogpunt een heleboel groene en bloeiende perken te vervangen door gras. Gras is mooi als je het goed onderhoudt. Als je het op tijd maait. Als je het gemaaide gras ook opruimt. Als er geen honden op poepen. En als er geen auto’s op parkeren.
Tja.

Toen ik toentertijd de bulldozers die bloeiende struiken met grof geweld uit de grond zag trekken sprongen bij mij de tranen in de ogen. Sindsdien zijn hele families meesjes, groenlingen, goudvinken en  ook de geelgors op de vlucht geslagen en niet meer teruggekomen.
Maar nu valt me iets op.  Blijkbaar zit er weer een bodempje in het groenpotje van de gemeente, want er gebeurt weer wat op groengebied: er worden hier en daar weer nieuwe bloeiende struikjes geplant. Maar wat nog veel meer opvalt: er is iets met de bermen.

Sinds kort staan er in heel veel bermen houten bordjes. Twee stuks, een eindje uit elkaar. Daartussenin ligt dan een strook berm. Die bermen, daar heb ik mee te doen. Het gaat hier namelijk om KWETSBARE bermen. Dat zegt het bordje letterlijk: ‘Kwetsbaar bermgebied. Bloemenberm”. Dan denk je toch meteen ‘Ach gossie, die berm. Laat ik die nou vandaag maar eens niet gaan platwalsen.’ Tijdens een rondje fietsen binnen de gemeente ontdekte ik ineens wel heel veel precies zo’n zelfde bordjes. In héél veel bermen, zowel in de dorpskernen als daarbuiten. En ik begon me gelijk van alles af te vragen:

  1. Voor wie zijn de bordjes eigenlijk bedoeld? Voor ons, burgers? Zodat we er met de fiets niet doorheen jakkeren of te voet niet alles vertrappen? Of voor de dieren die erdoorheen sukkelen, vliegend danwel lopend, sluipend of kruipend (ze zullen bij de gemeente toch wel wéten dat dieren die bordjes niet lezen?). Of zijn ze bedoeld voor de plantsoendienst, zodat die niet met zijn grasmaaier bruut door al die kwetsbaarheid heen jast?
  2. Wie heeft dit besloten en waarom? Ik denk dat het ongeveer zo gegaan is: enkele ambtenaren op de afdeling Groenvoorziening zitten wat te brainstormen over het groenbeleid, want er is weer een klein bodempje en na al dat gras wil je je toch ook van je goeie kant laten zien. Ik stel me voor dat dat gesprek ongeveer zo ging:
    “Als we nou eens iets met bloemen doen? Véél bloemen?”
    “Veels te duur.”
    “Maar de burgers willen bloeiende perken.”
    “Misschien iets met wilde bloemen dan? Kost geen knoop, groeit vanzelf, geeft een boel kleur.”
    “Strak plan! We hebben heel veel bermen waar heel veel wilde bloemen kunnen groeien.”
    “Die bermen hoeven we dan mooi niet meer te maaien. Scheelt enorm op de begroting.”
    “Geniaal! We laten de natuur haar gang gaan, gratis en voor niks, hoeven niet meer te maaien en we geven de burger het idee dat we lekker constructief bezig zijn.”
    “Ik zeg DOEN. Moeten we alleen even die burgers inseinen, ze moeten het natuurlijk wel in de gaten hebben.”
    “Als we er nou bordjes neerzetten? Met iets erop over die berm en over die bloemen?”
    “En dan vooral benadrukken dat we dit heel serieus oppakken. Met hart voor onze bermen.”
    “Daar zetten we onze communicatie-afdeling nog even op, die bedenkt wel wat.”
    “Hoeveel bermen hebben we eigenlijk?”
    “Geen flauw idee. Wie maakt de bordjes?”
    “Ik ken wel iemand. Wacht, ik bel gelijk. ….. “Oh, dat is mooi. Als we er duizend afnemen krijgen we megakorting.”
    “Duizend?? Hebben we wel zoveel bermen?”
    “Die komen we wel kwijt. Gewoon een kwestie van rondrijden en bordjes in de grond steken.”
    “Jongens wat zijn wij toch goed bezig. Minder werk, minder kosten en méér aanzien van de burgers. Ik zie een promotie aankomen. Iemand nog koffie?”
  3. Wanneer kunnen we de bloemenweelde tegemoetzien? Ik ben al heel veel bordjes plus bermen voorbijgefietst, maar heb nog weinig kleur kunnen ontdekken. Twee verdwaalde klaprozen, dat was het wel zo’n beetje. Ik hoop van harte dat die bermen zelf ook wat gaan meewerken. Want kom op nou jongens, kwetsbaar of niet: een beetje inzet van jullie kant zou ook wel fijn zijn. Ik bedoel: de gemeente hoeft toch niet álles te doen? Al dat gras dat kennen we nu wel. Bloemen willen we zien! Dus zet je beste beentje voor, dan beloof ik dat ik jullie met alle eerbied en respect zal behandelen en jullie niet onnodig kaal zal plukken.
  4. Lieve gemeente, ik zou heel graag mooie bloeiende struikjes terug willen op die kale plek gras voor ons huis. Mocht dat nou niet lukken, mogen er dan alsjeblieft ook twee van die houten bordjes op? Heel misschien blijven auto’s en poepende honden dan weg uit dit kwetsbare strookje groen. Dat zou mij heel blij maken. Dus alsjeblieft??