Vanillevla met Bovenste

Als wij vroeger thuis vanillevla aten, dan kwam die uit een grote glazen fles. Vers van de melkboer, die zijn melk en vla gewoon tot aan onze deur bracht. Die glazen fles had voor ons –kinderen- één nadeel: er zat een bovenste laagje op de vla. Nou snap ik ook wel dat dat ook gewoon niet anders kan, natuurkundig gezien, alleen: dit was een speciaal soort laagje. Het was  HET BOVENSTE. 

Het Bovenste was brokkelig. En er zat een soort van vel op.
Wij lusten geen brokken. En ook geen vel. Het Bovenste ging dan ook altijd naar ons pap. Die vond die brokken en dat vel geen enkel probleem, en wij konden veilig de rest van de fles verorberen. Later kwamen de fabrieksvla’s en de kartonnen verpakkingen, en daarmee verdween tegelijkertijd de smaak van de echte vanillevla. Mét Bovenste.

Maar nu is het tij gekeerd. Want we gaan massaal terug naar hoe het was, in heel veel opzichten. We zijn die fabrieksproducten beu, we willen niet langer die chemische en onnatuurlijke voeding; we verlangen terug naar authentieke smaken, naar puur en echt. En we zien dan ook steeds meer pure, ambachtelijke producten op de voedingsmarkt verschijnen. En ja, ik word daar blij van!

Vandaag was ik bij onze groenteman, Groente en Fruit Speciaalzaak Ceelen. Ik neusde wat door zijn koelvitrine en zag daar allerlei mooie, ambachtelijke zuivelproducten. Ik besloot de vanillevla van de Ambachtshoeve maar eens te proberen, want die zag er echt heel erg uit als échte vanillevla. Ik zag zo al de zwarte puntjes zitten van de echte vanille, en de kleur was niet gifgeel, maar heel mooi zacht-roomgeel. Niks vanille-extract, vanillekleurstofje en vanillesmaakje, maar gewoon echt spul. Het proberen waard, leek me.

Na de maaltijd probeerde ik het dus meteen maar uit. Toen ik de fles openmaakte viel me al meteen op: deze vla had een Bovenste. Maar ik besloot ter plekke dat het nou toch wel eens tijd werd om ook het Bovenste te leren eten. En dus hield ik de fles op zijn kop boven mijn schaaltje. En toen gebeurde er niks. De vla bleef zitten waar hij zat. Met een mes hielp ik ‘m wat op gang, en daar belandde het Bovenste in mijn schaaltje. Het zag er brokkelig uit. Gelukkig had ik een lepel. Ik begon heel hard te roeren. Dat hielp. De vla werd mooi glad en romig. En toen nam ik de eerste hap.

Ze zeggen weleens: ‘alsof er een engeltje over je tong piest’. Nou, in dit geval waren het op zijn minst tien engelen. Echt hemels!  Bijna banketbakkersroom, zo dik en romig. Dus snel weer de fles op de kop, mes erin, en een flinke dikke klodder vla in mijn schaaltje. Wat is dit smullen. Toin mijn groenteman heeft wel vaker van die ambachtelijke pareltjes in zijn winkel, en deze vla valt absoluut ook binnen die categorie. Ik heb natuurlijk ook meteen even op de site van www.ambachtshoevezuivel.nl gekeken. En daar zag ik op een filmpje dat ze de vla handmatig in de flessen doen, en er gewoon zelf de etiketten opplakken. En je ziet ook iemand een berg vanillestokjes leegschrapen. Kijk, zo willen wij het hebben, dat hebben ze bij de Ambachtshoeve helemaal goed begrepen. Ik zag ook dat ze nog veel meer smaken vla hebben, én yoghurt en karnemelk. Gewoon alles lekker in glazen flessen. Mét Bovenste. Tip van mijn kant als je vader niet in de buurt is: dat Bovenste gewoon even lekker doorroeren. En o ja, pak er ook gerust een mes bij. Of zit urenlang met die fles op zijn kop. Trouwens wel heel Zen.