TwisTea en de Margriet Winterfair

Het is Margriet Winterfair in de Brabanthallen in Den Bosch en Man en ik gaan er naartoe. Dat heeft een reden. Zoon staat met TwisTea op de fair, en we willen zijn twee stands heel graag zien. En dus gaan we op deze zaterdagmorgen naar de fair. We vertrekken op tijd, zodat we de grote drukte een beetje voor blijven. Dat is heel slim van ons, ontdekken we al snel. Met onze kaartjes mogen we de hallen al in terwijl de fair nog niet open is. Dat is heel erg fijn. Want er zijn veel hallen, die zijn heel groot, en er zijn heel veel stands. Wij hoeven gelukkig niks te kopen, want we hebben niks nodig. Man en ik sjouwen op ons gemak langs de kraampjes, en als het grote publiek toestroomt hebben wij al bijna alle stands gezien. Niet allemaal, maar dat vinden we niet erg. We bewonderen de stands van Zoon en zouden het liefst tegen alle bezoekers willen zeggen dat dat wel ónze zoon is daar met die thee. Dat doen we niet, want dat zou Zoon niet leuk vinden, dat snappen we gelukkig ook nog wel. Zoon verzorgt ook een paar keer per dag workshops over thee en food, en verder staat hij zeven dagen op rij daar in die hallen. Dat is geen kattenpis. Want de Margriet Winterfair is gezellig, maar druk. Heel druk. Er zijn daar heel veel vrouwen. Als man ben je zo’n beetje een bezienswaardigheid. Na onze ronde door de hallen arriveren Man en ik bij de centrale hal. Hier staan lange tafels met zitbanken. En er zijn ook weer heel veel vrouwen. Ze staan in lange rijen voor de Bossche Bollenkraam, zoeken met dienbladen vol koffie en Bossche Bollen naar een zitplek of werken aan  tafel hun Bossche Bol naar binnen. Ik heb nog nooit zoveel Bollen bij elkaar gezien. Ik lust eerlijk gezegd ook best zo’n bol, maar om daarvoor nou in die file aan te sluiten…. om dan ook nog ergens een plekje hopen te vinden om het ding naar binnen te kunnen werken (weleens staand een Bossche Bol gegeten? Niet echt heel handig denk ik zomaar). We besluiten de bollenrij links te laten liggen. En stuiten op een volgende rij. Die leidt naar de wc’s. De Dames. Ik weet sowieso niet of er ook herentoiletten zijn: nodig zijn ze niet. Gelukkig hoef ik niet, met mijn vooruitziende blik ben ik al geweest voordat die stroom vrouwen binnenkwam. Man en ik spotten nog wat bekende gezichten op wat podia, en besluiten dan dat we voor vandaag wel genoeg fair en vrouwen hebben gezien. We twijfelen nog even of we een broodje zullen doen, of koffie, of een wafel met warme kersen, want we hebben trek. Maar ja, die rijen. En die zitplekken. We kijken elkaar aan en koersen met een brede grijns linea recta naar de uitgang. Snel de auto in. Die we even later parkeren in ons eigen dorp. Bij Chill. Voor een lekker broodje met een koffietje erbij. We hoeven niet in de rij. En we hebben gewoon plek. Als we thuiskomen zet ik een flinke kop thee, TwisTea, uit mijn eigen display. Ik kies Creamy Pumpkin en zet de tv aan, waar de intocht van de sint nog net niet afgelopen is. Ik drink kleine slokjes van de hete thee. Ik geniet.  Voor wie ook wil genieten heb ik een insiderstip: je kunt nog tot en met donderdag theetjes proeven op de Margriet Winterfair. Maar je kunt natuurlijk ook vanuit je luie stoel je eigen theetjes én je display shoppen. Ik hoor op tv de sint zeggen dat we allemaal onze schoen vanavond weer mogen zetten. Ik bedenk dat ik ook nog wel een paar mooie sint- of kerstcadeautjes weet. Gewoon te bestellen op www.twistea.nl. Daar hoeft de sint of kerstman zelfs de deur niet voor uit. Wat kan het leven toch heerlijk simpel zijn. Ik neem er nog maar een theetje op.