Soms betrap ik mezelf erop dat ik hardop in mezelf praat. Dat moet geen gewoonte worden, want voordat je het weet doe je het ook in het openbaar. En in het openbaar hardop in jezelf praten heet gewoon seniel. Ofwel oud. Of niet helemaal in orde. Dat werk. Wie in zichzelf praat wordt toch een beetje raar aangekeken. Dus let ik daarop en probeer me in het openbaar stil te houden. Tot nu. Want nu heb ik iets ontdekt.
Het is een fenomeen dat me zowel fascineert als verbaast. Ik heb namelijk ontdekt dat je op straat en in elke openbare gelegenheid tegenwoordig gewoon LEGAAL hardop in jezelf mag praten. Sloten we ons een paar jaar geleden nog massaal af van de buitenwereld met doppen in onze oren; nu treden we die wereld al pratend in onszelf tegemoet en niemand die er vreemd van opkijkt. Er is één voorwaarde: je moet een camera of mobiele telefoon voor je snotterd houden. Anders ben je nog steeds seniel, oud of niet helemaal in orde. Dat je het weet.
Dat nieuwe hardop-in-jezelf-praten heeft ook een naam. Het heet Vloggen. En ik moet er nog steeds heel erg aan wennen. Het feit dat de halve wereld in het openbaar hardop in zichzelf praat is al heel raar. Het feit dat de andere helft van de wereld er naar gaat zitten kijken is nog veel raarder. Er zijn complete volksstammen in ons land die urenlang kunnen turen naar vloggers die opstaan, eten, autorijden, tv-kijken, boodschappen doen, koken, hun kinderen verzorgen of hun make-up opdoen. Er zijn vloggers die elke dag hetzelfde doen, en waar elke dag toch dezelfde mensen weer ademloos naar gaan zitten kijken. Dat vind ik nogal wat. Het lijkt me ook nog best een klus om zo’n vlog in elkaar te zetten, want sommige filmpjes zijn heel kunstig gemonteerd, compleet met muziek, effecten en allerlei toeters en bellen tussendoor.
Maar voor mensen die dus echt in zichzelf praten en daar niks aan kunnen doen (heus, dat komt voor) is het een uitkomst. Het enige wat je hoeft te doen is een camera of mobiele telefoon voor je neus hangen. Op een standaard die eruit ziet als een gedraaide drol. Dan hoef je alleen je arm maar te strekken en kun je tegen jezelf kletsen wat je maar wilt. Eureka! Mocht je me nou op straat tegenkomen terwijl ik gezellig in mezelf loop te keuvelen, denk dan dus niet dat ik niet spoor.
Alleen één dingetje. Wanneer zullen de eerste verschijnselen van de RSI Vlog-arm of Vlog-hand zich aandienen? Tot die tijd kletsen we gewoon met zijn allen niet tegen elkaar, maar tegen onszelf. Wat een gezelligheid op straat. Eerst was er de stilte, nu praten we tegen onszelf; zou er heel misschien nog ooit een moment komen waarop we gewoon tegen elkáár gaan praten? Wie weet komt er iemand nog op dat idee. Dat zou pas een echte uitvinding zijn.