Het is half januari en de zon schijnt. Dat is fijn na alle berichten over te weinig zonlicht, te weinig vitamine D, depressiviteit, Blue Monday en andere narigheid. Ik wandel met hond mijn dagelijkse rondje en zie al van verre oranje hesjes tussen de struiken. Meteen word ik op voorhand al blij. Die oranje hesjes betekenen de mannen van de plantsoenendienst. En als je de mannen van de plantsoenendienst tussen de struiken ziet, dan kun je gerust naar buiten. Dan weet je zeker dat het niet regent, waait, hagelt, onweert, sneeuwt of ijzelt. Dat maakt dus al blij. Maar de mannen doen méér. Ze werken positief op mijn gemoedsrust. Ze maken me helemaal ZEN. Want de plantsoenenmannen zijn altijd relaxed. Ze laten zich niet opjagen. Ze doen niet aan stress. Ze zijn kalmpjes in de weer met schoffels, harken en oranje pionnen die ze op strategische plekken zetten. Ze houden van een babbeltje, onderling of met passanten. En ze zijn van de structuur. Er is er altijd één die de pionnen draagt, één die met de hark of schoffel sjouwt en één die de leiding neemt. Ieder zijn eigen taak. Helder en georganiseerd. Ik word daar blij van. Vandaag nader ik de oranje hesjes, en hoor op afstand al fluiten. Meteen kan mijn dag al helemáál niet meer stuk. Hoezo deprimerende januari? De plantsoenenman fluit een vrolijk deuntje en in mijn hoofd is het meteen volop zomer. “Lekker zonnetje hè,” zeg ik als ik voorbij kom. “Heerlijk!” reageert hij tussen het fluiten door.
“Genieten!” zeg ik (geheel overbodig, want dat doet hij al volop, dat ziet zelfs een blind paard).
“Nou! En dit duurt nog tot volgende week woensdag!” straalt hij. Kijk, dat is pas onverwacht goed nieuws. Ik begin er bijna van te huppelen. Als ik verder loop hoor ik de man een riedeltje zingen, terwijl hij de zojuist gesnoeide takken vrolijk bij elkaar sprokkelt. Nog een volle week zon. Ik twijfel er geen ogenblik aan. Want als er één beroepsgroep is die leeft naar de weersomstandigheden, dan is het de plantsoenendienst wel. Die weten waar ze het over hebben. En zelfs als ze in de keet zitten als het regent, word ik ZEN als ik ze zie zitten. Totaal op hun gemak, gewoon wachten tot het droog wordt. Maakt niet uit hoe lang dat duurt. Dus voel je je wat sipjes, down, of ronduit depressief, aarzel dan niet maar ga op zoek naar de mannen van de plantsoenendienst. Voor je het weet ben je helemaal ZEN. En blij. Ik kan het weten. Ik huppel de hele dag al door het huis. Dus van mij een driewerf hoera voor de plantsoenenmannen! Keep on going boys!