Omdat we alleen handbage mee hebben, kunnen we alleen maar kleine porties crèmepjes meenemen. Gelukkig heb ik een heel assortiment aan miniverpakkinkjes shampoo, zeep en crèmes. Altijd handig. Ook die eerste avond voor Man. Die smeert ’s ochtends en ’s avonds graag wat gewone Ginseng crème op zijn gezicht, maar die pot kon niet mee, die was veel te groot. Geen nood, ik heb genoeg alternatiefjes. Dus grabbelt Man in het plastic ‘vloeistoffen’ zakje en vindt een cellofaantje. Steekt het omhoog. “Is dit gezichtscrème? Er staat iets op van olie.” “Ja,” zeg ik met een snelle blik. Want olie is altijd goed. Olie is een fijn ingrediënt voor een gezichtscrème. Bovendien is het van een bekend duur merk, zie ik. Man begint te smeren. En te smeren. “Het trekt niet in. Het wordt helemaal wit,” meldt hij. “Even de tijd geven. Goei spul,” zeg ik. En moe als we zijn tollen we die eerste nacht ons bed in. De volgende ochtend wordt Man met een jeukend gezicht wakker. De huid is ook wat rood en vlekkerig. Hm, vreemd. Hij besluit maar snel te gaan douchen. Even later meldt hij vanonder de douche: “Mijn gezicht begint helemaal te schuimen!” Dat is raar. Als hij klaar is vist hij het cellofaantje uit de prullenbak en kijkt er nog eens goed naar. “Ohhh,” zegt hij dan, “dit is helemaal geen crème, kijk dan!” Ik tuur naar de verpakking. Nee, dit is geen crème. Man heeft shampoo op zijn gezicht gesmeerd. Ik krijg accuut de slappe lach, rol bijna van het bed. Gelukkig kan hij er zelf ook om lachen. Eén ding weten we nu: shampoo is niet geschikt voor je gezicht. Hoewel het wel lekker gaat schuimen onder de douche. Da’s dan wel weer handig.